Το Headhunter στη Βαρυμπόμπη: Zoom στα καμένα της 3ης Αυγούστου 2021

Σε τρεις ημέρες, την ερχόμενη Τετάρτη (3/8), κλείνει ένας χρόνος από την καταστροφική πυρκαγιά στη Βόρεια Αττική, η οποία είχε ξεκινήσει από την περιοχή της Βαρυμπόμπης. Το Headhunter βρέθηκε εκεί το πρωί της περασμένης (29/7) Παρασκευής, για να καταγράψει εικόνες από την περιοχή, καθώς και να παρατηρήσει αν έχει αλλάξει κάτι σε αυτή μετά από μία ολόκληρη χρονιά.

Ας θυμηθούμε τι είχε συμβεί...

Ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα της Τρίτης, 3ης Αυγούστου του 2021, όταν οι φλόγες άρχισαν να καλύπτουν τη Βαρυμπόμπη, μία κοινότητα της Βόρειας Αττικής. Όπως καταγράφηκε στο πόρισμα των πραγματογνωμόνων της Πυροσβεστικής, τον Μάιο του 2022, η πύρινη λαίλαπα ξεκίνησε από έναν πυλώνα υψηλής τάσης του ΑΔΜΗΕ, στον οποίον υπήρχαν προβλήματα στη συντήρηση των μονωτήρων. Αυτός βρισκόταν 500 μέτρα από ένα γνωστό εστιατόριο της περιοχής, τον «Λεωνίδα». 

Αυτό, σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν εκείνη την ημέρα (40 βαθμοί Κελσίου), οδήγησε σε ταχεία ανάπτυξη το μέτωπο της φωτιάς, το οποίο κάλυψε στη συνέχεια το Ολυμπιακό Χωριό και τους Θρακομακεδόνες από δυτικά, ενώ κινήθηκε τόσο νοτιότερα, προς τις Αδάμες Κηφισίας, όσο και ανατολικότερα, προς Κρυονέρι και Άγιο Στέφανο.

(φώτο 2: και από την οδό Πυρακάνθου, που φαίνεται στη φωτογραφία, η φωτιά κατευθύνθηκε προς Θρακομακεδόνες)

Παρά το σχέδιο εκκένωσης της κοινότητας και τη μη ύπαρξη νεκρών, 100.000 στρέμματα πευκοδάσους στη Βαρυμπόμπη και γύρω από αυτήν παραδόθηκαν στις φλόγες. Επιπλέον, κάηκαν κατά το ήμισυ, κατά περιπτώσεις όμως και ολοσχερώς δεκάδες σπίτια και επιχειρήσεις. Ελάχιστες εκτάσεις, σαν από... θαύμα, ενώ είχε καεί καθετί ολόγυρά τους, έμειναν άθικτες (θα μιλήσουμε αργότερα στο άρθρο για αυτές).

Η ευθύνη για την απώλεια του ελέγχου της πύρινης λαίλαπας αποδόθηκε στις 3 Ιουνίου 2022, κατόπιν εισαγγελικής έρευνας, σε 107 (πρωτοφανής αριθμός κληθέντων, σύμφωνα με τον έμπειρο αστυνομικό συντάκτη, Βασίλη Λαμπρόπουλο) αξιωματικούς της Πυροσβεστικής, για λάθη και παραλείψεις τους. Τώρα, το αν η ευθύνη για την ανυπαρξία εναέριας επιτήρησης την 3η Αυγούστου 2021 αφορά την ίδια την ηγεσία της Πυροσβεστικής ή σχετίζεται με την έλλειψη εξοπλισμού, δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε.

Τι κατέγραψε η κάμερα του «Η»

Στη Διασταύρωση Βαρυμπόμπης - διασταύρωση των λεωφόρων Ερυθραίας και Τατοΐου, που συνδέουν με Κηφισιά και Αχαρνές αντίστοιχα, όπως μπορείτε να παρατηρήσετε στο βίντεο, υπήρξε τους τελευταίους μήνες μία προσπάθεια αναδάσωσης από πλευράς του δήμου Αχαρνών, ωστόσο αυτή αφορά μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα της καμένης γης.

Στις επιχειρήσεις που υπέστησαν σοβαρές ζημιές από την πυρκαγιά, ανήκουν και ο Ιππικός Όμιλος της Βαρυμπόμπης, ενώ το Κτήμα Δεξιώσεων Cavallari κάηκε ολότελα. Στα παράλογα της έρευνας, το γεγονός ότι το «Τατόι Club», χώρος αναψυχής για οικονομικά πολύ εύρωστες οικογένειες, καθώς και 2 επαύλεις επί της λεωφόρου Ερυθραίας, φαίνονται εντελώς απείραχτες από τη φωτιά, ενώ οτιδήποτε υπάρχει περιμετρικά αυτών, έχει μετατραπεί σε στάχτη.

Καίριο ερώτημα: μήπως υπήρξε ειδική μέριμνα για τις συγκεκριμένες εκτάσεις και για την προστασία τους διατέθηκαν, κατόπιν εντολής, μέσα πυρόσβεσης που θα μπορούσαν να διατεθούν στην κάλυψη της υπόλοιπης κοινότητας; Υπάρχει απάντηση σε αυτό;

Να σημειωθεί, επίσης, ότι η κατάσταση στο Κέντρο της Βαρυμπόμπης, από την οδό Χλόης και εφεξής, συγκριτικά με το πιο αραιοκατοικημένο υπόλοιπό της, φαντάζει καλύτερη. Συνομιλώντας με κατοίκους του Κέντρου, μάς δήλωσαν ότι έχουν προσπαθήσει πολύ να επαναφέρουν την εικόνα της περιοχής στα προ 2021 επίπεδα, και η αλήθεια είναι ότι η εικόνα της Πλατείας τούς δικαιώνει σε σημαντικό βαθμό.

(φώτο 3: από την κάτω πλευρά της Πλατείας Βαρυμπόμπης)

Σε γενικές γραμμές, όμως, δεν φαίνεται ότι έχει αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο... Γιατί;

Υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα;

                                   

Αν και υπάρχει μία συγκρατημένη αισιοδοξία, αυτή ταυτίζεται με την πίστη για μία -όσο γίνεται- γρήγορη καταβολή αποζημιώσεων. Αυτό που καταγγέλλουν, όμως, οι περισσότεροι κάτοικοι είναι το γεγονός ότι χρειάζεται να περάσουν υπερβολικά πολλά στάδια για την είσπραξή τους.

Να δούμε, όμως, ποια είναι αυτά: αφού οι πυρόπληκτοι καταθέσουν οικοδομική μελέτη της καμένης έκτασης στο Ταμείο Αντιμετώπισης Φυσικών Καταστροφών, πρέπει μία ομάδα μηχανικών να επιθεωρήσει την έκταση.

Μετά χρειάζεται επίσκεψη μηχανικού για υδραυλική μελέτη αυτής, λόγω γειτνίασης του ρέματος Χελιδονούς με τη Βαρυμπόμπη, με την μελέτη να παραδίδεται στην Περιφέρεια. Χρειάζεται, βέβαια, επιπλέον έγκριση της Πολεοδομίας Αχαρνών και του Αρχιτεκτονικού Συμβουλίου, ούτως ώστε να εκδοθεί αποζημίωση στους πυροπαθείς, η οποία καλύπτεται κατά 8/10 από το Κράτος.

Το αν υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα για τους πληγέντες, είναι πολύ σχετικό... όπως και το αν θα εισπράξουν την αποζημίωση. Προσέξτε: δεν έχει καταβληθεί ούτε σε έναν συμπολίτη μας αποζημίωση... έναν χρόνο μετά!

Ευχαριστίες

Το Headhunter ευχαριστεί τον Ραφαήλ Κλαριδόπουλο, φοιτητή του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, για τη στήριξη της αυτοψίας, τη σκηνοθεσία στα περισσότερα εκ των βίντεο και για την υπομονή που επέδειξε σε δύσκολες καιρικά συνθήκες για ρεπορτάζ. Η συμβολή του στην ολοκλήρωση της διαδικασίας ήταν πολύ σημαντική.

Υπόθεση Άρτικ: πίσω από ένα καλοδομημένο status

(φώτο 1: η Πλατεία του Νέου Κόσμου)

Η αποψινή (24/7) υπόθεση του Headhunter είχε εμφανιστεί στην επικαιρότητα φέτος, περί τα τέλη Φεβρουαρίου, καθώς συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου κόλλησαν φέιγ βολάν σε κεντρικούς δρόμους και πεζοδρόμους της περιοχής του Νέου Κόσμου σχετικά, όπως θα δείτε παρακάτω, με τα ατιμώρητα ατοπήματα ενός καθηγητή εικαστικών και διευθυντή καλλιτεχνικού φροντιστηρίου, που εκτείνονται σε διάστημα τουλάχιστον δύο ετών πίσω.

Το ρεπορτάζ αυτό θα αναδεικνυόταν από εδώ τον Μάρτιο, αλλά ελλείψει επαρκών στοιχείων αυτό δεν ήταν εφικτό. 

Στον τόπο... του μαρτυρίου

Αν και τα φέιγ βολάν έχουν πλέον ξηλωθεί, το blog μας πρόλαβε να καταγράψει ένα εξ αυτών.

(φώτο 2: φέιγ βολάν από τη γωνία των οδών Μάχης Αναλάτου και Οβρένοβιτς) 

Αναφερόμαστε στο καλλιτεχνικό φροντιστήριο Άρτικ, που βρισκόταν απέναντι από την Πλατεία Νέου Κόσμου, και έχει κλείσει από το 2020. Ήταν ένα από τα λίγα καλλιτεχνικά φροντιστήρια στην Αττική, ίσως και στην Ελλάδα. Στους βασικούς σκοπούς του ήταν η προετοιμασία μαθητών και μαθητριών για τις εξετάσεις των Πανελληνίων, στα μαθήματα του ελεύθερου και του γραμμικού σχεδίου. 

Πρόσωπο υπεράνω υποψίας 

Ο διευθυντής του Άρτικ; Ο Ευάγγελος Παπαποστόλου, πρόσωπο με εξαιρετικό βιογραφικό στον χώρο της ζωγραφικής και με σπουδές, μεταξύ άλλων, τόσο στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όσο και στο βρετανικό Middlesex University.

Εκατοντάδες έργα του έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται γνωστά στους εικαστικούς κύκλους αλλά και εκτός αυτών, μέσω του διαδικτύου.

Μαζί του, μάλιστα, έχουν συνεργαστεί και πολύ γνωστοί καλλιτέχνες. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η παραχώρηση των χώρων του Άρτικ στον Σωκράτη Μάλαμα και την Κλέλια Ρένεση, για τα γυρίσματα του βίντεο κλιπ του τραγουδιού τους «Έγια Έγια», το 2019. Θα γινόταν ποτέ αυτό, αν Ρένεση και Μάλαμας γνώριζαν τι συνέβαινε «πίσω από κλειστές πόρτες»; 

Η τακτική που φαίνεται ότι ακολουθείτο

Ο καταγγελλόμενος, σύμφωνα με μαρτυρίες θυμάτων, εκμεταλλευόταν τη θέση εξουσίας του ως καθηγητή και επεκαλείτο την ιδέα της απελευθέρωσης, ώστε να βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να παρενοχλεί σεξουαλικά, αρκετές φορές κατ΄εξακολούθηση, μαθήτριες του. Κατόρθωνε να συγχέει τα όρια εκπαιδευτικής - φιλικής σχέσης, οικοδομώντας σχέσεις εμπιστοσύνης με αυτές. 

Η υπέρβαση των ορίων ξεκινούσε με χυδαία φρασεολογία και ανοίκεια αγγίγματα. Η πρακτική που εφάρμοζε, ωστόσο, δεν περιοριζόταν σ΄αυτά: φέρεται να επινοούσε ασκήσεις κατά τις οποίες απομόνωνε μαθήτριές του, για να ζωγραφίζουν γυμνές σε αίθουσες όπου μόνο εκείνος είχε πρόσβαση. 

Την πρακτική του αυτή συμπλήρωνε με ψυχολογική κακοποίηση -να αναφέρουμε εδώ ότι ένα από τα μαθήματα με τα οποία εξασφάλισε εκπαιδευτική επάρκεια ο Ε.Π. ήταν η Ψυχολογία της Εκπαίδευσης, την οποία φαίνεται πως γνώριζε αρτίως- κάνοντάς τις να προσκολλώνται πάνω του σε κάθε πτυχή της ζωής τους, ακόμα και στην πιο προσωπική. Κύριο σημείο των λεγόμενων του ήταν ότι μόνο μαζί του μπορούσαν να αποδώσουν καλλιτεχνικά. 

(φώτο 3: το έργο του Παπαποστόλου, Dreams Are Stupid. Τι γίνεται, όμως, όταν τα όνειρα ξεφεύγουν από τον χαρακτηρισμό αυτόν, κι αποκτούν άλλες διαστάσεις;) 

Η πιο αποκρουστική καταγγελία 

Μια εκ των πρώην μαθητριών του, τον κατήγγειλε στις Αρχές για παιδεραστία που λάμβανε χώρα για πέντε συναπτά έτη, πριν κλείσει το Άρτικ.

Βάσει των όσων δήλωσε - και που, δυστυχώς, μόνο το Athens Indymedia έχει αναδείξει την υπόθεση της στο Διαδίκτυο, όπως συνάγεται από ενδελεχή έρευνα του γράφοντος - ο καταγγελλόμενος επέβαλε μυστικότητα της σχέσης, στο πλαίσιο της οποίας απαγόρευε στην κοπέλα να μιλά για τη σχέση που διατηρούσαν, ενώ η κοπέλα μπορούσε να χρησιμοποιεί μόνον ένα, διαφορετικό από το δικό της, κινητό και συγκεκριμένες εφαρμογές, ώστε να ελέγχει κι ότι τα μηνύματά τους διαγράφονταν (λειτουργία κρυπτογράφησης μηνυμάτων). 

Την είχε εγκλωβίσει έτσι σε μια σχέση στην οποία ο ίδιος φαίνεται πως είχε τον απόλυτο έλεγχο: την έκανε να νιώθει απόλυτα εξαρτημένη απ΄αυτόν οικονομικά, κοινωνικά - δεσμεύοντας την να δουλεύει και να μένει μαζί του κι αποκλείοντας την κοινωνικοποίησή της, ενώ όταν η κοπέλα προσπάθησε να απεμπλακεί, την απείλησε ότι θα τη διώξει απ΄το φροντιστήριό του, δύο μήνες πριν δώσει τις εξετάσεις της. 

Κι όλα αυτά, ενώ για τη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν φήμες περί ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και συνακόλουθης έκτρωσης της πρώην μαθήτριας. Αν αληθεύει αυτό, τότε δεν μιλάμε απλώς για απάνθρωπη, κτηνώδη συμπεριφορά, αλλά για κάτι πολύ πιο ανατριχιαστικό. 

Αναγνωρίζουμε πραγματικά τους ανθρώπους γύρω μας; 

Δεν γίνεται να απαντήσουμε με τρόπο απόλυτο σε αυτό το ερώτημα. 

Ο εν λόγω καθηγητής (και τέως διευθυντής φροντιστηρίου) είχε μία καταξίωση στον χώρο του, κάτι που έκανε πολλούς συμπολίτες μας να εμπιστευτούν το μέλλον των παιδιών τους, που είχαν κλίση στη ζωγραφική και το σχέδιο, σε αυτόν. Και αρκετοί εξ αυτών εξαπατήθηκαν από την πρώτη εντύπωση.

Υπήρξαν άνθρωποι που παραξενεύτηκαν όταν είδαν το Άρτικ να κλείνει οριστικά. Εμείς δεν αντιμετωπίζουμε πλέον αυτό το γεγονός με περιέργεια. 

Αντιμετώπιζουμε με περιέργεια το ότι ο Ε.Π. συνεχίζει μέχρι και σήμερα να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε υποψήφιους για την ΑΣΚΤ. Και η πιθανότητα να έχει αλλάξει η στάση του από το 2020 ως σήμερα, φαντάζει πολύ μικρή... 

Στιγμές τρόμου πίσω απ' τον Λόφο Στρέφη

Αίσθηση προκαλούν ορισμένες καταγγελίες γυναικών, τόσο κατοίκων της Νεάπολης της Αθήνας, όσο και περαστικών, ότι έπεσαν θύματα σεξουαλικών επιθέσεων την προηγούμενη εβδομάδα (μεταξύ 10 και 15 Ιουλίου), στη διασταύρωση των οδών Ιουστινιανού και Μιχαήλ Ψελλού. 

Σύμφωνα με πληροφορίες του Headhunter, τα περιστατικά λάμβαναν χώρα κατά κύριο λόγο τις μεσημβρινές ώρες, ενώ οι υπεύθυνοι για αυτή τη σειρά επιθέσεων, σύμφωνα με ένα από τα τρία - μέχρι τώρα γνωστά - θύματα, είναι τουλάχιστον τρεις.

Οι δράστες, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, είναι αλλοδαποί, ενώ είχαν πολύ καλή γνώση της ευρύτερης περιοχής, καθώς φαίνεται ότι διέμεναν σε σπίτι κοντά σε κατάληψη, στη βόρεια πλευρά των Εξαρχείων. 

Το σχέδιο δράσης 

Η επιλογή του σημείου δράσης δεν ήταν, όπως φαίνεται, τυχαία. Αρκετά κοντά σε αυτό βρίσκεται ο Λόφος του Στρέφη, ένα μέρος το οποίο, λόγω των πολλών μονοπατιών εντός του, καθώς και της μεγάλης έκτασης του, προσφέρει τη δυνατότητα εύκολης διαφυγής. Εκεί, οι φερόμενοι ως βιαστές έφταναν αφού πρώτα ανέβαιναν τα σκαλοπάτια της οδού Ψελλού. 

(φώτο: τα σκαλιά της οδού Μιχαήλ Ψελλού) 

Δύο από τις τρεις γυναίκες ανέφεραν ότι τα περιστατικά συνέβησαν την Παρασκευή 15 Ιουλίου. Το πρώτο, γύρω στις 4 το απόγευμα και το δεύτερο, λίγες ώρες αργότερα, περί τις 7 το απόγευμα. Υπήρξε, ωστόσο, κι ένα περιστατικό την Πέμπτη 14 Ιουλίου. 

Ο τρόπος με τον οποίον κινήθηκαν οι δράστες ήταν ίδιος: πρόκληση πνιγμού στο θύμα, από το λαιμό, μέχρι απώλειας των αισθήσεων. Η συνέχεια περιελάμβανε σύρσιμο της λιπόθυμης σε μία πυλωτή, επί της οδού Ιουστινιανού. Τον ξυλοδαρμό ακολουθούσε απόπειρα βιασμού, αλλά οι γυναίκες ανακτούσαν τις αισθήσεις τους, φώναζαν και ο ξεσηκωμός των γειτόνων από τις φωνές ανάγκαζε τους δράστες να τραπούν σε φυγή. 

Η στάση της Αστυνομίας - Το μαρτύριο των θυμάτων 

Ένα στοιχείο, ωστόσο, που προκαλεί εντύπωση, είναι η στάση της Αστυνομίας απέναντι στα σοκαριστικά συμβάντα. 

Στο συμβάν της 14ης Ιουλίου που αναφέρθηκε προηγουμένως... στον Λόφο Στρέφη, όπου είχαν καταφύγει οι επιτιθέμενοι, έφτασε η Αστυνομία, της οποίας η άρνηση να τους καταδιώξει εκεί ελλείψει δυνάμεων μοιάζει οξύμωρη, καθώς η περιοχή των Εξαρχείων κατατάσσεται στις πιο καλά επανδρωμένες από αστυνομικό προσωπικό (λόγω και των πολλαπλών αναφορών που υπάρχουν επί αρκετά χρόνια, για ταραχές στην περιοχή). 

Στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων, όπου οδηγήθηκε η επιζώσα και ο ένας δράστης της επίθεσης, ο οποίος συνελήφθη ύστερα από αναγνώριση της γυναίκας με τη βοήθεια περαστικού, οι αστυνομικοί φαίνεται να την αντιμετώπισαν με απαξιωτικό τρόπο, όπως αυτή κατήγγειλε στο Athens Indymedia. 

Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που αντιδρούν έτσι εκπρόσωποι του Σώματος...  

Κατόπιν αυτού, το μαρτύριο της επιζώσας συνεχίστηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου στη βάρδια δεν βρισκόταν ιατροδικαστής, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να περιμένει μία ολόκληρη ημέρα, ώστε να εξεταστεί η πιθανότητα βιασμού.

Τι μπορεί να αλλάξει; Υπάρχει περιθώριο αλλαγής; 

Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να κινηθούν όλοι οι πολίτες στους δρόμους της πόλης τους με ασφάλεια, είναι από μόνο του άσχημο για μία χώρα που θέλει να αποκαλείται προηγμένη. Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ανισότητα; 

Η πραγματικότητα, ωστόσο, μάς αφήνει με μία άλλη εικόνα, που μάς γεμίζει πίκρα... 

Οι κρατικές υπηρεσίες, στις οποίες κατέφυγε ένα από τα τρία θύματα, δεν στάθηκαν στο πλευρό της καταγγέλλουσας, ενώ κανονικά θα έπρεπε να διερευνήσουν εγκαίρως την πιθανότητα να υπήρξε γενετήσια πράξη από πλευράς των βιαστών, στο διάστημα κατά το οποίο αυτή είχε χάσει τις αισθήσεις της.

Φυσικά και πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των θυμάτων βιασμών και παρενοχλήσεων, ανεξαρτήτως καταγωγής, ηλικίας και λοιπών κριτηρίων των βιαστών. 

Το ερώτημα που μένει, όμως, είναι το εξής: αρκεί μόνο αυτό; Ή πρέπει να υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας, καθώς και τρόπου αντιμετώπισης του συγκεκριμένου εγκλήματος, σε φορείς όπως η Ελληνική Αστυνομία; Και αυτή με τη σειρά της, αυτή η εξέλιξη γίνεται να συμβεί βραχυπρόθεσμα;