Αριστείδης Καμπανός: ένα μεγάλο "γιατί;"

(πηγή φωτογραφίας: Athens Voice) 

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο, έχω κατά καιρούς αρθρογραφήσει για πλήθος εγκλημάτων εντός και εκτός επικαιρότητας. Ωστόσο, η σημερινή δημοσίευση θα είναι εξόχως διαφορετική από αυτές που έχουν αναρτηθεί ως σήμερα.

Η ελληνική κοινή γνώμη πληροφορήθηκε την περασμένη Παρασκευή, 25 Αυγούστου, μέσα από τον αθλητικό ραδιοσταθμό της Θεσσαλονίκης Metropolis 95,5, ότι ο Αριστείδης Καμπανός, πατέρας του αδικοχαμένου από ομαδική οπαδική επίθεση Άλκη, θέτει υποψηφιότητα για Περιφερειακός Σύμβουλος στην Κεντρική Μακεδονία, με την παράταξη του νυν περιφερειάρχη, Απόστολου Τζιτζικώστα.

(η συνέντευξη του Αριστείδη Καμπανού στον δημοσιογράφο Γιώργο Μπούζο, Παρασκευή 25/8) 

Ο ίδιος, μάλιστα, στη συνέντευξη της Παρασκευής, στον Ρ/Σ Metropolis, δήλωσε ότι πρέπει να «σκύψουμε στο πρόβλημα και να γιατρέψουμε το κακό απόστημα του ποδοσφαίρου».

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου αυτού, ως μια έκκληση προς τον ίδιο τον κύριο Καμπανό. Γιατί ο αγώνας για την αντιμετώπιση ενός επαχθούς κοινωνικού φαινομένου, μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε αδόκιμες επιλογές. 

Η έκκληση του Headhunter 

Κύριε Αριστείδη Καμπανέ,

δείχνω απεριόριστο σεβασμό στο πένθος το δικό σας και της συζύγου σας, Μελίνας Κακουλίδου, για τη δολοφονία του 19χρονου γιου σας, Άλκη, που έλαβε χώρα την 1η Φεβρουαρίου του 2022.

(η στιγμή της δολοφονίας του Άλκη, σε βίντεο - ντοκουμέντο που εξασφάλισε το NewsIt) 

Περισσότερο, δε, σας τιμά η στάση που έχετε κρατήσει μέχρι σήμερα στον δικαστικό αγώνα για τη δικαίωση της μνήμης του παιδιού σας και η μεγαλοψυχία σας απέναντι στους δολοφόνους του. 

(δηλώσεις των γονιών του αδικοχαμένου Άλκη, στην ΕΡΤ - 3 Αυγούστου 2023) 

Ωστόσο, αυτοί οι δύο παράγοντες δεν με εμποδίζουν από το να εκφράσω μια άποψη που πολλοί θα θεωρήσουν το λιγότερο αιρετική. Και αυτή πηγάζει από την ανακοίνωση της υποψηφιότητας σας με παράταξη σε επίπεδο περιφέρειας, που μάλιστα θεωρείται η πιθανότερη να επικρατήσει.

Σημειώνω εδώ ότι η στάση μου θα ήταν ίδια ακόμα και σε ενδεχόμενο καθόδου σας στις αυτοδιοικητικές εκλογές με παράταξη από άλλο τμήμα του πολιτικού φάσματος (Αριστερά, Κέντρο κλπ.). 

Η οπαδική βία φυσικά και αποτελεί φαινόμενο καταδικαστέο, από όποια ομάδα κι αν ξεκινούν τα επεισόδια, όπου και όποτε λαμβάνουν χώρα τέτοιες επιθέσεις - είναι ακόμα νωπές οι μνήμες τόσο από τη δολοφονία του Άλκη, όσο και από τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη, έξωθεν του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας, το απόγευμα της Δευτέρας 7 Αυγούστου. Και φυσικά επιδέχεται θεραπείας. 

(πηγή βίντεο: OPEN) 

Το πώς, όμως, μπορεί να περιοριστεί, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, ανοίγει μια άλλη συζήτηση.

Μία λύση, ίσως η πιο εφικτή, θα ήταν η ίδρυση ενός ανεξάρτητου φορέα ή οργανισμού, ο οποίος θα διοργανώνει δράσεις ευαισθητοποίησης σχετικά με την οπαδική βία και την πραγματικότητα γύρω από, καθώς και μέσα, στους συνδέσμους οπαδών. Τουλάχιστον να απωθηθούν ειδικά οι νεότερες γενιές από τη σκέψη ότι καλύτερος τρόπος έκφρασης τους είναι ο εξτρεμισμός των γηπέδων. 

Είμαι βέβαιος ότι πολύς κόσμος από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από όλη την Ελλάδα, θα ενίσχυε οικονομικά αλλά και με πράξεις μια τέτοια πρωτοβουλία.

Αλλά, όσες λύσεις και αν προτείνω, τελευταία λύση είναι η εμπλοκή με την ενεργό πολιτική, από επίπεδο περιφέρειας ως και Ευρωκοινοβουλίου (αφήνω εκτός τους δήμους, καθώς από αυτούς επιτελείται περισσότερο πραγματικό έργο). 

Διότι η κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας (της οποίας οι περιφερειακές διοικήσεις λειτουργούν περισσότερο συνεργατικά με την κεντρική διοίκηση) απέδειξε για ακόμη μια φορά, με την δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη, ότι στην καλύτερη περίπτωση αφήνει ανενόχλητους τους συνδέσμους οπαδών -ακόμα και από άλλες χώρες- να εκτελούν συμβόλαια θανάτου...

(πηγή βίντεο: ΕΡΤ) 

... στη χειρότερη, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το ενδεχόμενο να τους υποθάλπουν, με τα ανταλλάγματα να είναι και οικονομικά και εκλογικά.

Πριν κλείσω το μήνυμα μου αυτό, σάς αφήνω και μια σκέψη μου. Εσείς μπορεί να θέλετε πράγματι να αντιμετωπίσετε το φαινόμενο της οπαδικής βίας και εγκληματικότητας. Τους ιθύνοντες της παράταξης σας, τους ρωτήσατε αν έχουν πράγματι τον ίδιο σκοπό; Ή μήπως σας προσέγγισαν για να εργαλειοποιήσουν την αγάπη που υπάρχει για εσάς και την οικογένειά σας;

Και επιπλέον, σκεφτείτε προσωπικότητες που κέρδισαν μια θέση στην ενεργό πολιτική, λόγω τιμής, ηθικού αγώνα ή ακόμα και εν ονόματι μιας κοινωνικής ομάδας που τελεί υπό πίεση, όπως το αναπηρικό κίνημα. Όσα ονόματα μπορώ να φέρω στον νου μου, παροπλίστηκαν γρήγορα από τις ηγεσίες των κομμάτων τους ή δεν έχουν παράξει μέχρι σήμερα κάποιο αξιοσημείωτο έργο υπέρ των πολιτών που εκπροσωπούν - κυρίαρχο και σύγχρονο είναι το παράδειγμα του ευρωβουλευτή Στέλιου Κυμπουρόπουλου.

Ελπίζω - γιατί όχι; - να διαβάσετε κάποια στιγμή αυτό το σχετικά μακροσκελές μήνυμα και θα χαρώ να ακούσω την απάντηση σας, η οποία (αν υπάρξει) θα φιλοξενηθεί από το Headhunter σε ξεχωριστή δημοσίευση.

Ο γράφων, 

Αποστόλης Λάλος, διαχειριστής του ιστολογίου «Headhunter».