Βαγγέλης Παπαθανασίου: έφυγε... με έναν καημό

Την περασμένη Τρίτη (17/5), έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών, ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, γνωστός στο εξωτερικό με το προσωνύμιο Vangelis, βυθίζοντας σε θλίψη ολόκληρο τον κόσμο. Ο θάνατος του επήλθε κατόπιν επιπλοκών του κορωνοϊού, σε νοσοκομείο των Παρισίων και μετά από εξάμηνη νοσηλεία. Πριν πεθάνει, όμως, άφησε πίσω του μια διπλή παρακαταθήκη: η μία της πτυχή αφορά το μουσικό του έργο και η άλλη αφορά το μεγάλο του παράπονο από την Ελλάδα, και ιδιαίτερα από τον Βόλο, τον τόπο όπου μεγάλωσε.

Όταν η ζωή και το έργο του Vangelis... μιλούν από μόνα τους 

Ο Ευάγγελος - Οδυσσέας Παπαθανασίου, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1943 στην Αγριά της Μαγνησίας, ένα επίνειο που βρίσκεται επτά χιλιόμετρα έξω από τον Βόλο. 

Μουσικό ταλέντο εκ φύσεως, ήδη από τα τέσσερα του χρόνια πειραματιζόταν με αυτοσχέδια μουσικά όργανα ή με σκεύη που λειτουργούσαν ως όργανα, ενώ στα έξι του ξεκίνησε να συνθέτει τις πρώτες του, έστω πειραματικές, μουσικές συνθέσεις. Λίγα χρόνια αργότερα, σε μία από τις πρώτες παραστάσεις του, κι ενώ ήταν μαθητής του δημοτικού, εντυπωσίασε ακόμα και τον λογοτέχνη Στράτη Μυριβήλη.

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κατάφερε, μεγαλώνοντας, να επηρεάσει την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής και ορχηστρικής μουσικής, ενώ θεωρείται ο πρωτοπόρος του ηλεκτρονικού ήχου. Βραβεύτηκε με Όσκαρ για την μουσική της ταινίας «Οι δρόμοι της φωτιάς», το 1982, αλλά δεν πήγε να το παραλάβει: η σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη του δεν του το επέτρεπαν. Επίσης, επένδυσε μουσικά πλήθος άλλων κινηματογραφικών ταινιών όπως: Blade Runner, 1492: Χριστόφορος Κολόμβος, Αλέξανδρος, Ελ Γκρέκο και πολλές άλλες. Είχε συνεργαστεί με τον Ντέμη Ρούσο στο συγκρότημα «Aphrodite's Child», αλλά και με την κορυφαία ηθοποιό Ειρήνη Παππά. Το έργο του «Μυθωδία» επελέγη από τη NASA ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της, 2001 Space Odyssey, ενώ το 2002 συνέθεσε το μουσικό σήμα του Μουντιάλ.

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έχει και αστεροειδή που έχει λάβει το όνομά του, τον 6354 Vangelis. 

Η επιθυμία για επιστροφή στον Βόλο - Το παράπονο

Την Παρασκευή (20/5) μίλησε στην εκπομπή «Ώρα Ελλάδος» του Τ/Σ Open η ανιψιά του μουσικοσυνθέτη, Ελένη Παπαθανασίου. Ερωτώμενη από τους παρουσιαστές σχετικά με το μεγάλο παράπονο του αειμνήστου θείου της, εκείνη απάντησε:

«Δυστυχώς το 2007, στο τελευταίο ταξίδι του στον Βόλο, που είχε έρθει με κορυφαίους επιστήμονες της NASA, του είχαν αρνηθεί να πάει μια βόλτα με την «Αργώ» (αντίγραφο της τριήρους) στον Παγασητικό και από τότε πείσμωσε και δεν ήρθε ξανά στον Βόλο. Ήταν ένα τεράστιο ατόπημα». Και συμπλήρωσε: 

«Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τον Μάιο του 2018, τον είχε ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα και ο τότε πρύτανης, κύριος Πετράκος, είχε ταξιδέψει στο Παρίσι για να τον τιμήσει με τον χρυσό σταυρό. Δυστυχώς η πόλη του Βόλου δεν τον τίμησε όπως και όταν έπρεπε. Το είχε κάνει ο δήμος Αγριάς, γιατί γεννήθηκε στην Αγριά, που βρίσκεται περίπου επτά χιλιόμετρα από τον Βόλο και του είχε δώσει ένα στεφάνι από Ελιά, γιατί αυτό είχε ζητήσει». 

Όταν κάποιοι αποδείχθηκαν (πολύ) κατώτεροι των περιστάσεων 

Νωρίτερα στο παρόν άρθρο έγινε αναφορά στην επιθυμία του Βαγγέλη Παπαθανασίου να πάει βόλτα με το αντίγραφο της «Αργούς». Η τοπική κοινωνία του Βόλου, καθώς και ο τότε δήμαρχος, Αλέξανδρος Βούλγαρης, γνώριζαν ότι ο συνθέτης είχε αναλάβει να καλύψει ο ίδιος τα έξοδα της βόλτας και της χρήσης του πλοίου. Ωστόσο, τόσο ο τότε δήμαρχος Βόλου όσο και ο πλοίαρχος της «Αργούς» αρνήθηκαν την προσφορά του, για λόγους που μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει γνωστοί.

Εξαιτίας της αδιαφορίας συγκεκριμένων... αρμοδίων, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου μίσησε τον τόπο που μεγάλωσε, τον ένιωθε πλέον ξένο (ενώ δεν ένιωσε ποτέ έτσι για την γενέτειρα του, την Αγριά, που τον τίμησε όπως ο ίδιος το επιθυμούσε: με μία λιτή τελετή και με την κατάθεση, αντί τιμητικής πλακέτας, ενός κλάδου ελιάς από την γη της Αγριάς). Είναι τραγικό να μην υπάρχει μία πρέπουσα υποδοχή και αποδοχή ενός τέτοιου ανθρώπου (όσο ζούσε) από τον ίδιο του τον τόπο. 

Να τον γνωρίζει και να τον θαυμάζει όλη η οικουμένη για την μουσική που της προσέφερε - που ελπίζουμε να ακούγεται για πολλές ακόμα δεκαετίες - και μία δημοτική αρχή να τον εμποδίζει να οργανώσει μια εκδήλωση που θα έμενε στην ιστορία. Αν, όμως, θελήσει να οργανώσει μία συναυλία στον Βόλο ή σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κάποιος σαν τον Αντώνη Ρέμο ή την Άννα Βίσση (βάζω τυχαία αυτά τα δύο ονόματα), η υποδοχή από την εκάστοτε δημοτική αρχή μάλλον ενθουσιώδης θα είναι, και το κοινό θα δώσει μάχη για ένα εισιτήριο ή ένα αυτόγραφο. 

Κλείνουμε με την πολύ εύστοχη αναφορά του Βολιώτη γιατρού Γιώργου Χαρίτου, από σημερινή (23/5) τοποθέτηση του στο magnesianews.gr: «Είχα την αίσθηση ότι ο Βαγγέλης πάντα ασχολούνταν με το Βόλο πολύ περισσότερο, από ότι ο Βόλος με τον Βαγγέλη. Ίσως μας περισσεύουν οι προσωπικότητες βλέπετε εδώ και δεν έχουμε τον χρόνο να τον χωρέσουμε στο «στενό» μας πρόγραμμα». 

Ποιος ευθύνεται για την αυτοκτονία του 14χρονου Μάκη;

Ήταν ξημερώματα Σαββάτου (14/5) όταν ο Μάκης, ένας μαθητής Β' Γυμνασίου από τα Σεπόλια, έβαλε τέλος στη ζωή του, σφίγγοντας μία ζώνη στο λαιμό του και αφού κρεμάστηκε από το κρεβάτι του.  Επτά λεπτά χρειάστηκαν για να επέλθει ο θάνατος... ο φυσικός θάνατος. Γιατί κάτι στον ψυχισμό του 14χρονου είχε ραγίσει πολύ νωρίτερα. Το bullying από μία ομάδα σεσημασμένων συμμαθητών και το διαζύγιο των γονιών του φαίνεται πως ήταν οι βασικότεροι από τους λόγους που οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα. Βέβαια, οι καταστάσεις πίσω από αυτή την πρόταση έχουν πολύ περισσότερη ουσία .

Το προφίλ του 14χρονου μαθητή 

Ο αδικοχαμένος μαθητής, ο οποίος ήταν και αθλητής παγκρατίου, χαρακτηρίζεται από συμμαθητές και από γονείς αυτών ως ένα παιδί έξω καρδιά, που ό,τι κι αν του συνέβαινε, το εκλάμβανε ως αστείο και ακόμη και μπροστά στους συμμαθητές του χαμογελούσε. Πολλές φορές, όμως, έκλεινε μέσα του τον πόνο και δεν ήθελε να τον δείχνει. Συχνά απομονωνόταν: θα πήγαινε στα άλλα παιδιά, θα αντάλλαζαν λίγες κουβέντες, αλλά μετά θα απομακρυνόταν. 

Κομβικό σημείο στη ζωή του, ο χωρισμός των γονιών του, που τόν άφηνε πολύ προβληματισμό για καιρό. Αυτό φαίνεται ότι τον επηρέασε και ως προς το ποια άτομα θα ήταν αυτά στα οποία (δεν) θα εκμυστηρευόταν ο Μάκης τα όσα βίωνε. Ο αδερφός του δεν γνώριζε τίποτα, ενώ η γιαγιά γνώριζε μόνο για ένα περιστατικό κλοπής εις βάρος του εγγονού της. 

Η περιπέτεια, εντός και εκτός του 54ου Γυμνασίου Αθηνών

Οδός Καλαμά 2, στα Σεπόλια. Από εκεί ξεκινά η περιπέτεια του αυτόχειρα μαθητή., από το Γυμνάσιο όπου φοιτούσε. Επί σχεδόν ένα χρόνο, πολλοί συμμαθητές και οι καθηγητές του αντιλαμβάνονταν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά: ο Μάκης δεχόταν βία από μία συγκεκριμένη ομάδα ατόμων στο σχολείο του, ωστόσο δεν γινόταν κάτι γι' αυτό. 

Δεν είχε αρκετούς φίλους να τον υποστηρίξουν, ούτε μιλούσε πολύ με συμμαθητές του, όπως επισημαίνει μία συμμαθήτρια του Μάκη σε δήλωση της, στο protothema.gr. Άτομα με παραβατικές τάσεις φαίνεται ότι δημιουργούν ομάδες στις περιοχές του Κολωνού, των Σεπολίων και των Πατησίων, απειλούν παιδιά και δεν αρκούνται σε αυτό. 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, την περασμένη Παρασκευή (13/5) μία ομάδα ατόμων τού πετούσε νεράντζια από το σχολείο μέχρι το σπίτι του, τον έφτυναν πολλοί από αυτή την ομάδα, του πέταγαν νερά και απειλούσαν να τον μαχαιρώσουν. Τρεις μήνες πριν πεθάνει, είχε δεχθεί ξανά μια τέτοια επίθεση, και είχε αναφέρει στον φίλο του ότι ήταν απλώς μία πλάκα και δεν έδωσε περαιτέρω έκταση σε αυτό, παρά μόνο τού απηύθυνε μία ερώτηση που τον σόκαρε: «Αν αυτοκτονήσω ή αν πάθω κάτι ποτέ, τι θα κάνεις;».

Διευθυντής: Γνώριζε ή δε γνώριζε; 

Και ευλόγως προκύπτει το ερώτημα αν γνώριζε ή όχι ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας για τα παραπάνω περιστατικά. Ο κύριος Νικόλαος Νικολόπουλος, λοιπόν, σε δηλώσεις του στον Τ/Σ ΑΝΤ1, επιμένει πως δεν υπήρξε ποτέ καταγγελία ούτε υπέπεσε στην αντίληψη καθηγητών περιστατικό bullying σε βάρος του Μάκη. 

Μητέρα ενός συμμαθητή του, όμως, που μίλησε υπό τον όρο διατήρησης της ανωνυμίας της στον ΑΝΤ1, δήλωσε ότι «από όσα μας έχουν πει τα παιδιά μας, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι γνωρίζει τα πάντα ο διευθυντής. Το θέμα είναι γιατί προσπαθεί να συγκαλύψει τα παιδιά αυτά, που είναι σαν συμμορία. Τσακώνονται στον Κολωνό, τσακώνονται παντού, είναι «σεσημασμένα», τα γνωρίζει και η Αστυνομία τα παιδιά». 

Δεν είναι εύκολο, όμως, να μιλήσουμε για συγκάλυψη ευθυνών, δεδομένης και της δυσκολίας διαχείρισης των συγκεκριμένων ομάδων ατόμων, ωστόσο όλο και περισσότεροι γονείς αυτές τις ημέρες, σύμφωνα με το thetoc.gr, επιβεβαιώνουν την αδράνεια του συγκεκριμένου διευθυντή κατά τους προηγούμενους μήνες. 

Το ενδεχόμενο του blackout challenge 

Η εισαγγελική έρευνα διενεργείται από την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και αντικείμενο της είναι να διαπιστωθεί εάν στοιχειοθετείται το ποινικό αδίκημα της συμμετοχής σε αυτοκτονία. Το κινητό του μαθητή έχει δοθεί για εκτεταμένο έλεγχο στις Αρχές, ώστε να διαπιστωθούν τα αίτια της αυτοκτονίας σε κινήσεις ή συζητήσεις του μέσω του Διαδικτύου. Έτσι, εξετάζεται το ενδεχόμενο να συμμετείχε το παιδί στο «blackout challenge», ή σε κάποιο παρόμοιο φονικό παιχνίδι, γνωστής πλατφόρμας των Μέσων Κοινωνικών Δικτύωσης. 

Πρόκειται για ένα επικίνδυνο παιχνίδι στο οποίο το εκτιθέμενο στις δοκιμασίες άτομο δένει κάτι στο λαιμό του και προσπαθεί να το βγάλει χωρίς να πνιγεί, ενώ παράλληλα το βιντεοσκοπεί και το αναρτά. Ενδεχόμενο που, βέβαια, συγκεντρώνει όλο και λιγότερες πιθανότητες, με το πέρασμα των ημερών.

Εύρεση συννέφου για πτώση... πάλι;

Η είδηση του θανάτου του 14χρονου μαθητή βρήκε μια κοινωνία που αντιμετώπιζε το θέμα σαν να ήταν πρωτόγνωρο γεγονός. Το bullying δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο και παραβατικές ομάδες στα σχολεία, δυστυχώς, δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο, ιδιαίτερα μετά τον διπλό εγκλεισμό (λόγω κορωνοϊού) της περιόδου 2020-21.

Άκουσα ακόμα και γνωστούς μου να διερωτώνται αν ένας αθλητής στο παγκράτιο μπορεί να δέχεται σχολική βία. Το bullying δεν γνωρίζει φραγμούς από αθλήματα, κοινωνική ή οικονομική κατάσταση και τα σχετικά: τα άτομα που έχουν διάθεση επιβολής μπορούν πολύ εύκολα να παραβλέψουν κάθε τέτοιο παράγοντα, αν στοχοποιήσουν έναν συμμαθητή τους, πόσω μάλλον αν δεν έχει πολλούς φίλους.

Το γεγονός ότι ένας νέος είναι αθλούμενος και εξασκεί το σώμα του, και μάλιστα μέσω του παγκρατίου, δεν τον καθιστά άτρωτο απέναντι σε μανιώδεις επιθέσεις σεσημασμένων και φανατισμένων ατόμων. Μπορούμε να το κατανοήσουμε αυτό; 

Ας συλλυπηθούμε για αυτή την αθώα ψυχή που χάθηκε τόσο άδικα, και δικαίως θα το πράξουμε. Μολαταύτα, πιο σημαντικό από αυτό είναι να καταλάβουν οι υπόλοιποι γονείς τι πρότυπα να δίνουν στα παιδιά τους: σίγουρα όχι αντίστοιχα με αυτά των θυτών της υπόθεσης. Αυτό εξαρτάται από τους ίδιους, τον χαρακτήρα και τα βιώματα τους. Οψόμεθα...

(πηγή εικόνας: in.gr)

Όταν η κοινωνία... κοιμάται ύπνο βαθύ: η υπόθεση Θύμιου Μπουγά

Θα μπορούσε να κριθεί ως χαρακτηριστικό παράδειγμα παραπλάνησης πολιτών και Μέσων Ενημέρωσης από τα Social Media στην Ελλάδα, αν οι διαστάσεις του συγκεκριμένου θέματος δεν ήταν τόσο βαθιές και δυσκολοχώνευτες. Πριν λίγες ημέρες, εξαφανίστηκε από την περιοχή της Αγίας Βαρβάρας, στον Πύργο Ηλείας, ο 39χρονος Ευθύμης (Θύμιος) Μπουγάς. Αν και χαρακτηρίστηκε από κάποιους «Φρέντι Κρούγκερ» του Πύργου και «μανιακός με το τσεκούρι», η ιστορία του είναι ολότελα διαφορετική, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και τραγική.

Η στιγμή που άλλαξε για πάντα τη ζωή του

Ήταν μόλις 26 ετών το 2008 και είχε μία δουλειά στην πόλη που ζούσε, την Τρίπολη, ώσπου ένα ατύχημα έμελλε να ανατρέψει τις ισορροπίες στη ζωή του. Για την ακρίβεια, είχε ένα τροχαίο με τη μηχανή που οδηγούσε, γεγονός που εκτός από τα κατάγματα που του επέφερε, τού στέρησε και το μισό του πρόσωπο, αφού καταστράφηκε όλη η άνω γνάθος του, με αποτέλεσμα έκτοτε να χρειάζεται μηχανική υποστήριξη για να φάει και να μιλήσει, η οποία του χορηγήθηκε κατά την τρίμηνη νοσηλεία του στο νοσοκομείο ΚΑΤ. 

Έχοντας χάσει τη δουλειά, τους φίλους του, την ευκαιρία να σχεδιάσει την ζωή του όπως επιθυμούσε, πήρε την απόφαση να μετακομίσει στον Πύργο και να ζήσει με το πολύ μικρό επίδομα που λαμβάνει το οποίο μόλις και μετά βίας αρκεί για την επιβίωσή του, που στην αρχή ήταν 626 ευρώ το δίμηνο και κάλυπτε οριακά το ενοίκιο (όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον τηλεοπτικό σταθμό της Ηλείας «ΟΡΤ»  το 2011), ενώ άγνωστο παραμένει πόσο είναι το αναπηρικό του επίδομα σήμερα. Τουλάχιστον, όμως, τον στήριζαν κάποιοι γείτονες του. 

Στην ίδια συνέντευξη ο Θύμιος, με τρεμάμενη φωνή, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Δεν θέλω να με δει κάποιο παιδάκι ή κάποιος ηλικιωμένος άνθρωπος γιατί θα τρομάξει (...) Θα ήθελα να με πάρει τηλέφωνο ένας γιατρός να με δει και να μου πει τι μπορούμε να κάνουμε. Δεν με ενδιαφέρει κάτι άλλο», δηλώσεις που καθιστούν εμφανές το αδιέξοδο που καλείτο να αντιμετωπίσει. 

Το bullying και η διαπόμπευση στα Κοινωνικά Δίκτυα 

Η εικόνα του μετά το ατύχημα έχει δώσει αφορμή σε κάποιους ανώριμους νεαρούς, ακόμη και ανήλικους, να τον κοροϊδεύουν και να πετούν πέτρες στο σπίτι του. Το άγριο bullying τον έβγαλε πρόσφατα εκτός εαυτού και προσπάθησε να φοβίσει κάποιους νεαρούς που τον πείραζαν μέσα στη νύχτα, όπως έχει καταγραφεί σε βίντεο που εξασφάλισε το patrisnews.gr.

Αυτό το βίντεο, που φαίνεται ότι εξασφάλισε το patrisnews.gr, ανέβηκε και στο YouTube στις 3 Μαΐου: σε αυτό, ο Θύμιος φαίνεται πως έπεσε για μια ακόμα φορά θύμα μιας τέτοιας επίθεσης, που όμως χαρακτηρίστηκε «πλάκα» από τους θύτες. Αυτή ήταν που όπλισε το χέρι του κυνηγώντας νεαρούς στον Πύργο.

Στις προειδοποιήσεις που ανέβηκαν στα κοινωνικά δίκτυα για τον μυστηριώδη άνδρα «που φέρεται να τρομοκρατεί παιδιά τα βράδια» , αναφερόταν ότι είναι παραμορφωμένος και περιγραφόταν σαν τον Φρέντι Κρούγκερ από την ταινία τρόμου «Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες»!

Η εξαφάνιση

Τις τελευταίες ημέρες, ο 39χρονος άνδρας είναι άφαντος, αφού η Αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει τα ίχνη του, που αγνοούνται από την περασμένη Τετάρτη (4/5), όταν και εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο Α.Τ. Πύργου προκειμένου να ζητήσει προστασία από τους ανθρώπους που του έκαναν την ζωή «κόλαση» για ένα στόρι στο Instagram. Μάλιστα έχει εκδοθεί και Silver Alert από την «Γραμμή Ζωής» για την εξαφάνιση του. 

Σχετικά με την επίθεση με το τσεκούρι, πληροφορίες που μεταδίδει η εφημερίδα «Πατρίς» αναφέρονται σε ένα εξαρχής στημένο σκηνικό για λόγους δημοσιότητας, το οποίο στην συνέχεια συνοδεύτηκε από ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην Αστυνομία. Η Αστυνομία, μετά την καταγγελία, έκανε επιτόπια έρευνα στο σημείο και διαπίστωσε ότι δεν υπήρξε καμία επίθεση: το σκηνικό που στήθηκε, ωστόσο, ήταν αρκετό για την αναστάτωση της τοπικής κοινωνίας, χωρίς -όπως αποδείχτηκε- ιδιαίτερο λόγο. 

Και μία κοινωνία... σε ύπνωση 

Ο Ευθύμης, ή Θύμιος -πείτε τον όπως εσείς θέλετε- είναι ένας άνθρωπος που ήθελε να ζήσει, αλλά ένα ατύχημα, την ώρα που πήγαινε στην εργασία του, δεν τον άφησε. Είναι ένας άνθρωπος που χρειαζόταν και χρειάζεται, αν και εφόσον ζει, την στήριξη όλων μας και μέχρι τώρα, την έχει δεχτεί στο ελάχιστο. 

Ούτε η τοπική κοινωνία της Αγίας Βαρβάρας στον Πύργο (εξαιρούνται οι λίγοι γείτονες που τον βοηθούσαν), ούτε κάποιος άλλος ενδιαφέρθηκε για την προστασία της ζωής του, παρά μόνο όταν εξαφανίστηκε και διαπιστώθηκε ότι η διαπόμπευση του στα Social Media στηρίχθηκε σε σκηνοθετημένο γεγονός.

Αυτή είναι η ανθρωπιά της σημερινής κοινωνίας; Να θυμόμαστε συνανθρώπους μας μόνο μετά από ένα δελτίο εξαφάνισης; Ή ακόμα χειρότερα, ενώ γνωρίζουμε για την ιστορία ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο περιθώριο, να τον βασανίζουμε κι άλλο, να τον παρουσιάζουμε ως τρελό και να τον χαρακτηρίζουμε άκριτα, πριν από κάθε διασταύρωση πληροφοριών, ως κίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια; 

Αλλά δεν γίνεται τυχαία το παραπάνω σκηνικό. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ψάχνουν με μανία να βρουν έναν «αποδιοπομπαίο τράγο» στην κοινότητα τους, ώστε να κρύψουν τα δικά τους προσωπικά, οικογενειακά, οικονομικά και άλλα προβλήματα. Στοχοποιώντας άτομα όπως ο Ευθύμης, αισθάνονται ότι έχουν μία αξία, ότι διαθέτουν μία θέση στον κόσμο και κοιμούνται ήσυχοι, μη σκεπτόμενοι τις συνέπειες της στάσης τους, στο εγγύς και το μακρινό μέλλον. 

Μυστήριο γύρω απ' τη δολοφονία του Γιάννη Σκαφτούρου

Ήταν μεσημέρι της Δευτέρας του Πάσχα (25/4), όταν δέχθηκε δολοφονική επίθεση με 13 σφαίρες στο εξοχικό σπίτι του στα Δερβενοχώρια Βοιωτίας, συγκεκριμένα στην περιοχή Σκούρτα, ο Γιάννης Σκαφτούρος, εξέχον μέλος της «Greek Mafia». Μάλιστα, ο φόνος έλαβε χώρα μπροστά, μεταξύ άλλων, στην μικρότερη κόρη του και στον συμπέθερό του, τον Χρήστο Μπασόπουλο, που τραυματίστηκαν από εξοστρακισμό κάποιων εκ των βλημάτων. 

Λίγα λόγια για τον «Θείο Τζο»

Ο αποθανών, γνωστός στους παρακρατικούς κύκλους ως «Θείος Τζο», υπήρξε το δεξί χέρι του διαβόητου Βασίλη Στέφανάκου, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2018. Υπήρξε επίσης συνεργάτης του βαρυποινίτη Παναγιώτη Βλαστού και είχε κατηγορηθεί για απαγωγές, με γνωστότερη αυτή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου τον Ιανουάριο του 2009. Το «βιογραφικό» του πλαισιώνουν συμβόλαια θανάτου, εκβιασμοί, λαθρεμπόριο καυσίμων και ο έλεγχος των νυχτερινών κέντρων της Αθήνας. 

Σχετικά με το τελευταίο, τον έλεγχο της νύχτας είχαν καταφέρει, πριν προφυλακιστούν, να αποκτήσουν οι τρεις «στρατηγοί» του υποκόσμου: ο «κύριος Παναγιώτης», ο «Σου ο Σούμο» και ο «Θείος Τζο». Αυτά ήταν τα ψευδώνυμα των Παναγιώτη Βλαστού, Βασίλη Στεφανάκου και Γιάννη Σκαφτούρου. Η οργάνωσή τους διακρινόταν από σαφή δομή, ιεραρχία, καθήκοντα, εταιρείες και πολύ χρήμα. Ο Σκαφτούρος, σύμφωνα με τις Αρχές, ήταν «ταμίας» στο «Συνδικάτο του Εγκλήματος» που εξαρθρώθηκε τον Ιούλιο του 2002.

Το σκηνικό της εκτέλεσης 

Η μαφιόζικη εκτέλεση έγινε λίγο πριν από τις 12:30 το μεσημέρι της 25ης Απριλίου, με τους δράστες να επεμβαίνουν σε μηχανές μεγάλου κυβισμού, να «γαζώνουν» τον 55χρονο με όπλα καλάσνικοφ -για την ακρίβεια, οι πυροβολισμοί ήταν 15, αλλά δεν βρήκαν όλοι στόχο- και στη συνέχεια να εξαφανίζονται προς άγνωστη κατεύθυνση, ενώ η αστυνομία εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό τους.

Η μεγαλύτερη κόρη του δολοφονηθέντος, Κατερίνα, μίλησε στο protothema.gr για το χρονικό της εκτέλεσης του πατέρα της, τονίζοντας ότι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στο σπίτι έζησαν από θαύμα. Παράλληλα, τονίζει πως όλα έγιναν σε διάστημα μικρότερο του ενός λεπτού ενώ από τα πυρά των εκτελεστών δεν γλίτωσαν ούτε η μικρότερη αδελφή της, αλλά ούτε και ο πεθερός του αδελφού της. 

«Εγώ είδα 3 άτομα με καλάσνικοφ. Η μητέρα μου θυμάται 4 άτομα. Ήμασταν σε πανικό. Ούτε μηχανή ακούσαμε, ούτε τίποτα. Πήδηξαν από το φράχτη, μας είπαν 'πέστε κάτω' και φώναζαν 'Γιάννη Γιάννη'. Αν δεν τον έβρισκαν θα μας σκότωναν όλους. Ήρθαν για να σκοτώσουν χωρίς να σκεφτούν τις παράπλευρες απώλειες», περιέγραψε ενθυμούμενη πως εκείνα τα δραματικά δευτερόλεπτα δίπλα στον πατέρα της βρισκόταν ο μόλις 3 ετών ανιψιός της.

«Όλα έγιναν μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. Ήρθαν πεζή και άρχισαν να μας γαζώνουν. Ο πατέρας μου σηκώθηκε, απομακρύνθηκε από εμάς και τον σκότωσαν. Τέλος. Ούτε πυρά ανταπέδωσε κανείς από εμάς. Στην αρχή νομίζαμε πως είναι αστυνομικοί που μας έκαναν έφοδο», ανέφερε η Κατερίνα Σκαφτούρου. 

Ο τρόπος δράσης των εκτελεστών

Στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών εκτιμούν ότι στην εκτέλεση του συμβολαίου θανάτου στα Δερβενοχώρια, πήραν μέρος τουλάχιστον έξι άτομα, που παρακολουθούσαν τουλάχιστον τρεις ημέρες τις κινήσεις του 54χρονου θύματος ενώ πιθανολογείται ότι θα πραγματοποιούσαν την επίθεση ακόμη και αν οι bodyguards του «Θείου Τζο» ήταν εκεί. Και αυτό γιατί, τις ημέρες του Πάσχα επικρατούσε χαλαρότητα, τα αντανακλαστικά ήταν σαφώς μειωμένα και η προσοχή στραμμένη αλλού. Εκμεταλλεύτηκαν, ωστόσο, στο έπακρο την πληροφορία που είχαν εκμαιεύσει από την παρακολούθηση, ότι οι σωματοφύλακες του βρίσκονταν σε άδεια. 

Τη μάντρα, σύμφωνα με αξιωματικούς του Ανθρωποκτονιών, πήδηξαν δύο εκτελεστές και όχι ένας, κάτι μη σύνηθες σε συμβόλαια θανάτου. Μοναδικό, αλλά σημαντικό για τις Αρχές, λάθος των δραστών ήταν η μαύρη μοτοσικλέτα που «βούτηξε» στο χωράφι, σε συνδυασμό με την άτσαλη και βιαστική προσπάθεια αρπαγής του γκρι αγροτικού που σταμάτησε μπροστά τους κατά την διαφυγή: αντί να ξεφύγουν από αυτό, το έριξαν στο χαντάκι, αφήνοντας πίσω τους ένα πλούσιο πεδίο έρευνας για τα Εγκληματολογικά Εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ που θα τα βάλουν στο μικροσκόπιο αναζητώντας αποτυπώματα και DNA.

Δεν εστιάστηκε η προσοχή, όμως, σε κάποια πράγματα... 

Μπορεί ο Γιάννης Σκαφτούρος να ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής Μαφίας. Μπορεί να υπήρχαν εχθρότητες που να ώθησαν κάποιους στο να εκτελέσουν συμβόλαιο θανάτου του «Θείου Τζο». Ωστόσο το έγκλημα έλαβε χώρα μέρα μεσημέρι και ενώπιον οικογενειακού - φιλικού περιβάλλοντος. 

Και είναι άλλη μία περίπτωση στην οποία δεν πρόκειται να βρεθούν οι δράστες και να συλληφθούν, ή τουλάχιστον να βρεθούν εύκολα, αν σκεφτούμε τι συνέβη στις δολοφονίες Βασίλη Στεφανάκου, Τάσου Μπερδέση, ακόμα και του Γιώργου Καραϊβάζ. 

Αν το Κράτος ή το παρακράτος δεν έχει σε υπόληψη κάποιο πρόσωπο, έχει την ευχέρεια να ζητήσει εκτέλεση από κάποιο μέλος της «Greek Mafia». Όπως παραλίγο να συμβεί αυτό εις βάρος (όχι εγκληματία, αλλά... μαντέψτε!) του δημοσιογράφου και εκδότη Κώστα Βαξεβάνη τον Μάρτιο του 2021, και δεν συνέβη επειδή οι εκτελεστές του σχεδίου έπεσαν σε μπλόκο της Αστυνομίας στην Εκάλη. Ήταν τα ίδια πρόσωπα με τα οποία ο Μένιος Φουρθιώτης είχε σχεδιάσει, λίγες ώρες πριν το παραπάνω γεγονός, την επίθεση έξω από το σπίτι του Φουρθιώτη στον Διόνυσο Αττικής. 

Για να μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο οι μαφιόζοι που μπαίνουν στο στόχαστρο του παρακράτους, όπως επίσης ότι δεν υπάρχει μοναδικός τρόπος δράσης αυτού. Να μην ξεχνούν, επίσης, αρκετοί δημοσιογράφοι και εκπομπές με ειδίκευση στο αστυνομικό ρεπορτάζ, ότι η δολοφονία Σκαφτούρου δεν είναι υποδεέστερη από το ζήτημα της Πάτρας. 

(πηγή φωτογραφίας: lifo.gr)