Για σήμερα Δευτέρα (31/10) είχε οριστεί η πρώτη δικάσιμος σχετικά με την καταστροφική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 στο Μάτι και τον Νέο Βουτζά Αττικής, που άφησε πίσω της 104 νεκρούς και μια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή.
Ο ορισμός, ωστόσο, της διαδικασίας απέχει πολύ από το τι πραγματικά συνέβη στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων. Οι λόγοι για τους οποίους τελικώς αναβλήθηκε η δίκη, προκαλούν - για ακόμη μια φορά - αλγεινή εντύπωση για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Και τα όσα αναμένεται να ζήσουν οι συμμετέχοντες στην μακρά, όπως αναμένεται, ακροαματική διαδικασία, θα προκαλέσουν έντονους προβληματισμούς.
Ας ξετυλίξουμε, όμως, το κουβάρι από την αρχή του.
Οι κατηγορούμενοι
Για την καταστροφή στο Μάτι και τον Νέο Βουτζά, θα δικαστούν συνολικά 21 άτομα. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του ανακριτή της υπόθεσης, Αθανασίου Μαρνέρη, για την παραπομπή πέντε αξιωματούχων της Πυροσβεστικής σε βαθμό κακουργήματος, αυτοί θα δικαστούν, όπως και τα υπόλοιπα πρόσωπα - φυσικά και ο ηλικιωμένος που έκαιγε το μεσημέρι της επίδικης μέρας κλαδιά στο Νταού Πεντέλης, σε βαθμό πλημμελήματος.
Βασικότεροι εμπλεκόμενοι από πλευράς Πυροσβεστικής, ο τότε επικεφαλής της ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, Στέφανος Κολοκούρης - που η τοποθέτηση του στην ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος το 2020 προκάλεσε ευλόγως κύμα αντιδράσεων από τους πυρόπληκτους, ο τότε υπαρχηγός επιχειρήσεων του Π.Σ., Βασίλης Ματθαιόπουλος και ο τότε αρχηγός του Π.Σ., Σωτήρης Τερζούδης.
Βαρύνονται με κατηγορίες για έλλειψη σχεδίου έκτακτης ανάγκης, για προβληματική διαχείριση των εναέριων μέσων και για καθυστερημένη προσέλευση στο φλεγόμενο Μάτι. Περισσότερα για τις κατηγορίες, ΕΔΩ.
Από πλευράς αυτοδιοίκησης, στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα βρεθούν από την επόμενη εβδομάδα η πρώην περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, για μη έγκαιρη κήρυξη της πληγείσας περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο πρώην αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής και νυν δήμαρχος Σαρωνικού, Πέτρος Φιλίππου, ο πρώην δήμαρχος Μαραθώνα, Ηλίας Ψινάκης και ο δήμαρχος Ραφήνας - Πικερμίου, Ευάγγελος Μπουρνούς.
Η δίκη της 31ης Οκτωβρίου
Φτάνουμε στο παρόν. Η πρώτη δικάσιμος είχε οριστεί για τις 10 σήμερα (31/10) το πρωί. Ήταν γνωστό στους δικαστικούς κύκλους ότι, εκτός των κατηγορουμένων, υπήρχαν και 213 μάρτυρες από την πλευρά της υποστήριξης κατηγορίας (περισσότερα για αυτό, στη συνέχεια του άρθρου).
Η αίθουσα του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθήνας, όμως, στην οποία θα εκδικαζόταν η πολύκροτη υπόθεση δεν διέθετε επαρκή χώρο ούτε για τους συνηγόρους. Ως αποτέλεσμα, η Πρόεδρος ζήτησε να παρασταθούν μόνο οι συνήγοροι των κατηγορουμένων και να διεξαχθεί η δίκη εκ νέου από τις 7 Νοεμβρίου και μετά, σε μεγαλύτερη αίθουσα και με προσέλευση των συγγενών των θυμάτων σε ομάδες των 40-50 ατόμων.
Συνήγοροι των πυροπαθών, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ζήτησαν επί τόπου η συνέχεια της δίκης να λάβει χώρα στην Αίθουσα Τελετών του Εφετείου, τη μεγαλύτερη δικαστική αίθουσα πανελληνίως, ενώ και ο Βασίλης Ταουξής είχε εκφράσει εξ αρχής τις ενστάσεις του σχετικά με την επιλογή της αίθουσας, μιλώντας ανοιχτά για σκοπιμότητες.
Ξέσπασμα οργής από την πολιτική αγωγή
«Ντροπή! Διακόψετε να βρεθεί άλλη αίθουσα, σας μιλάμε από τα παράθυρα!», φώναζαν από τα παράθυρα οι δικηγόροι των εγκαυματιών, οι οποίοι δεν είχαν καταφέρει να εισέλθουν στην αίθουσα.
Επιπλέον, στην εξωτερική πλευρά των δικαστηρίων, οι συγγενείς των νεκρών της πυρκαγιάς τοποθέτησαν πανό, στο οποίο έγραφαν ότι οι 104 νεκροί περιμένουν δικαίωση. Η οποία, μέχρι στιγμής, δεν έχει έρθει, παρά τις όποιες πολιτικές εξαγγελίες.
Και άγνωστο είναι αν θα επέλθει. Προς το παρόν, οι εγκαυματίες θα πρέπει να ξαναζήσουν, με τη μορφή χρονικού, στις δικαστικές αίθουσες, το δράμα του καλοκαιριού του 2018.
Δικαιοσύνη μετά κόπων και... πολλών βασάνων
Η οργή των πυροπλήκτων αναμένεται να ενταθεί στη συνέχεια της ακροαματικής διαδικασίας. Μίας διαδικασίας που, εκτός των άλλων, χρειάστηκε τεσσεράμισι περίπου χρόνια για να ξεκινήσει.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ερωτήσεις που υφίστανται θύματα άλλων ειδεχθών εγκλημάτων από τους συνηγόρους υπεράσπισης (όπως στις καταγγελίες για βιασμούς και παρενοχλήσεις από Φιλιππίδη και Λιγνάδη), είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει δικηγόρος από την πλευρά της υπεράσπισης, που θα ρωτήσει «εσείς τι κάνατε για να αντιμετωπίσετε την πυρκαγιά; Δεν είχατε μέσα να την περιορίσετε;» ή «γιατί αφήσατε κάποιο δικό σας πρόσωπο να πεθάνει, ενώ θα μπορούσατε να το σώσετε;».
Ή κάποια άλλα, παρεμφερή όμως, ερωτήματα. Που, υπό άλλες προϋποθέσεις, μπορεί να χαρακτηρίζονταν ακόμα και λογικά από σημαντικό ποσοστό ανθρώπων.
Αλλά εδώ έχουμε μία εκατόμβη νεκρών και τους συγγενείς αυτών, που, έχοντας διαχειριστεί μια κατάσταση που υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια των αντοχών τους, καλούνται με τον πιο βίαιο τρόπο να ξαναρχίσουν τις ζωές τους. Από το μηδέν. Κάποιοι από τους εν ζωή πληγέντες έχουν ακόμη τα σημάδια της φωτιάς στα σώματα τους, όχι μόνο στις ψυχές τους.
Και η Δικαιοσύνη (σε συνεργασία με την πολιτική ηγεσία ίσως;) θέλησε να εξαντλήσει την υπομονή των πυροπαθών, με το να αποφασιστεί η διεξαγωγή της πρώτης δικασίμου σε μια πολύ μικρή αίθουσα, και να υπάρξει αναπόφευκτα η επίκληση της δικαιολογίας της έλλειψης χώρου. Αυτό, όμως, είναι το αποκορύφωμα: ήδη έχει μειωθεί αρκετά ο κατάλογος των κατηγορουμένων, από τους 27 στους 21, λόγω «έλλειψης στοιχείων».
Γιατί να υπάρχουν ακόμη παράγοντες που να εμποδίζουν την απονομή δικαιοσύνης; Επειδή δικάζονται πρόσωπα που είχαν ή και έχουν θέσεις στην κρατική μηχανή; Γιατί να υποβαθμίζεται έτσι το κύρος των θεσμών δικαίου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου