Το Headhunter, μετά από μία καλοκαιρινή παύση, επιστρέφει για τον Αύγουστο, με μια σειρά από αναδρομές σε υποθέσεις που απασχόλησαν τη δικαιοσύνη και την κοινή γνώμη, αλλά η αλήθεια δεν αποκαλύφθηκε επί της ουσίας ποτέ.
Στο σημερινό μας άρθρο: ήταν ο τέως (και εκλιπών, από το 2017) βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο Κρήτης, Σταύρος Βρέντζος, συμμέτοχος στη διεξαγωγή βασανιστηρίων επί δικτατορίας Παπαδόπουλου; Ήταν βάσιμες οι κατηγορίες 7 αντιστασιακών εκείνης της περιόδου, καθώς και του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, ή υπήρχε πολιτική σκοπιμότητα πίσω από αυτές, εις βάρος του βουλευτή; Ευθύς αμέσως οι απαντήσεις...
Η κατηγορία από τους πρώην πολιτικούς κρατουμένους
Ας θέσουμε επί τάπητος την όλη κατάσταση...
Ήταν βράδυ Πέμπτης 4ης Μαρτίου 2004, λίγες μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές της 7ης Μαρτίου, και ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος παρουσίαζε θέμα για τον τότε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Σταύρο Βρέντζο, στην εκπομπή του στον Τ/Σ Alter, «Ζούγκλα». Αφορμή, η καταγγελία 7 αντιστασιακών επί Χούντας ότι ο πρώην βουλευτής ήταν ένας εκ των βασανιστών τους. Μια καταγγελία που είχε αποσταλεί και στα κόμματα της τότε Βουλής (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, Συνασπισμός) και στο εξωκοινοβουλευτικό ΔΗΚΚΙ, του Δημήτρη Τσοβόλα. Περιττό να αναφέρουμε πόσο απασχόλησε τα κόμματα...
Οι εν λόγω αντιστασιακοί της περιόδου 1967-1974, Στέλιος Καλαϊτζής, Παναγιώτης Πουλόπουλος, Κώστας Χριστόπουλος, Γιάννης Αλεξάκης, Δημήτρης Προβατάς, Βασίλης Γκόγκογλου και Λεωνίδας Ψεμματίκας, στα τέλη του 1967 είχαν οδηγηθεί, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα κράτησης στη Νέα Σάντα Κιλκίς, στις Στρατιωτικές Φυλακές Θεσσαλονίκης (Επταπύργιο ή Κάστρα, όπως αποκαλούνται σήμερα).
(φώτο: θέαση του Επταπυργίου Θεσσαλονίκης από ψηλά, πηγή: voria.gr)
Στο πρόσωπο του Σταύρου Βρέντζου, ο οποίος είχε ανέβει στη Θεσσαλονίκη για σπουδές στην Στρατιωτική Ιατρική, αλλά βρέθηκε κρατούμενος από τη Χούντα για εξύβριση του Βασιλιά Κωνσταντίνου, οι καταγγέλλοντες αναγνωρίζουν έναν από τους ανθρώπους που, αν και κρατούμενοι, έδιναν διαταγές για βασανισμό άλλων πολιτικών κρατουμένων, που δεν είχαν προνομιακή μεταχείριση και σχέσεις με τη Διεύθυνση των Φυλακών ή κάποιο «αξίωμα» εντός των φυλακών, όπως αυτό του γραφιά (σ.σ. γραφιάς ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Βρέντζος).
Επίσης τον χαρακτηρίζουν σαδιστή, καθώς απολάμβανε, όπως αναφέρουν, το θέαμα των βασανισμών, που όμως γίνονταν συγκεκριμένες μέρες και ώρες, για να μην αντιληφθούν τις πληγές των κρατουμένων οι συγγενείς τους στο επισκεπτήριο, που γινόταν δις ανά εβδομάδα. (περισσότερα από την καταγγελία, ΕΔΩ)
Η ουσία, λοιπόν, είναι αυτή: ακόμα και αν ο εκλιπών οδηγήθηκε στη φυλακή, άρα είχε ένα θεωρητικό άλλοθι αντίστασης στο καθεστώς των Συνταγματαρχών, αυτό δεν αναιρεί την ενεργό συμμετοχή του στον συντονισμό των βασανιστηρίων... γεγονός που πληροφορήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 από πρωτοσέλιδο της μεταπολιτευτικής έκδοσης της εφημερίδας «Αυγή» και τον έθεσε εκτός ψηφοδελτίων ΠΑΣΟΚ, κάτι που δεν έπραξε ο Κώστας Σημίτης το 1996 και το 2000.
Προς επίρρωσιν: το άρθρο του Στυλιανού Παττακού
Την Κυριακή 7 Μαρτίου του 2004, ανήμερα των εθνικών εκλογών, ο Στυλιανός Παττακός, αντιπρόεδρος της δικτατορικής κυβέρνησης Παπαδόπουλου, έγραψε ένα άρθρο στο φύλλο «Ελεύθερος Κόσμος», που ανήκε στη Χρυσή Αυγή, με το οποίο επιβεβαίωνε τη συμμετοχή του Βρέντζου στην οργάνωση των βασανιστηρίων, αλλά και την επίκληση - από τον εκλιπόντα- της φυλάκισης ως δείγματος αντιστασιακής δράσης.
Η απάντηση Βρέντζου και οι αντιφάσεις των δικαστηρίων
Ο κατηγορηθείς, στις πρώτες του δηλώσεις μετά την ανάδειξη της υπόθεσης από την εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, τόνισε πως έχει «στηθεί μια σκευωρία σε βάρος μου σε στόχο την πολιτική και ηθική μου εξόντωση αλλά και με στόχο το ΠΑΣΟΚ για να υποστεί ζημιά στις εκλογές και να ωφεληθούν άλλα κόμματα» κι ότι προέρχεται από οικογένεια αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων.
Προς αυτή την κατεύθυνση, μήνυσε τον γνωστό παρουσιαστή και ιδιαίτερα τους δύο από τους 7 αγωνιστές, Πουλόπουλο και Αλεξάκη, αξιώνοντας από καθέναν 2 εκατομμύρια ευρώ.
Η μήνυση εκδικάστηκε τόσο σε ποινικά, όσο και σε αστικά δικαστήρια. Τα ποινικά αθώωσαν δις την πλευρά των κρατουμένων αγωνιστών: πρώτα το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας, το 2007, και στη συνέχεια, κατόπιν έφεσης του βουλευτή, η υπόθεση εκδικάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2011 στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας, όπου αθωώθηκαν αυτή τη φορά και οι 7 πρώην κρατούμενοι επί Χούντας, και ο Τριανταφυλλόπουλος.
Στα αστικά δικαστήρια, όμως, υπήρξε διαφορετική αντιμετώπιση της υπόθεσης. Στο Δικαστικό Μέγαρο Ηρακλείου εκδικάστηκε η υπόθεση τον Οκτώβριο του 2005, όπου μέσα σε ένα καθεστώς πρωτόγνωρης βίας - οι αντιστασιακοί Χριστόπουλος και Πουλόπουλος δέχθηκαν σωματική επίθεση από άνδρες που φρουρούσαν τον Σταύρο Βρέντζο και χρειάστηκε να οδηγηθούν επειγόντως σε νοσοκομείο - αποφασίστηκε η αθώωση του τέως βουλευτή και η καταβολή προστίμου 700.000€ από τον σταθμό και τους εναγομένους.
(από σχόλιο του αντιστασιακού Γιάννη Αλεξάκη, σχετικά με τη δίκη του Οκτωβρίου του 2005, στο ιστολόγιο «Αξιολόγηση Βουλευτών» του Κ. Δρανδάκη)
Μετά από αυτή την μεγάλη αντίφαση των δικαστηρίων, προέκυψε άλλη μία: στο Εφετείο Πειραιά, όπου εκδικάστηκε για τελευταία φορά αυτή η δικαστική διαμάχη το 2012, είχαμε εκ νέου αθώωση των εναγομένων στο ποινικό σκέλος, αλλά αποφασίστηκε ταυτόχρονα η επιβολή προστίμου 100.000€ από τους εναγομένους: τα 80.000€ θα τα κάλυπτε το Alter Channel, που όμως... είχε σταματήσει τη λειτουργία του!
Μια υπόθεση που έχει γράψει ιστορία... για τελείως διαφορετικό λόγο
Συνήγορος του καταγγελλόμενου ήταν ο Αλέξης Κούγιας, ο οποίος εξακολουθεί ως σήμερα να μένει στην επικαιρότητα. Ο γνωστός ποινικολόγος (όπως και η τότε σύζυγος του, Εύη Βατίδου, που μάθαινε τότε πώς καλούν το 100: αυτό αποτέλεσε αφορμή σάτιρας για τον Γιώργο Μητσικώστα) αποτελεί την αιτία που θυμούνται οι περισσότεροι τη συγκεκριμένη υπόθεση: είχε εισβάλει στο Alter πηδώντας τα κάγκελα της εξωτερικής πόρτας του σταθμού, ενώ λίγο αργότερα διαπληκτίστηκε με τον διευθυντή ενημέρωσης του σταθμού, Κοσμά Σφαέλο, και με τον υπάλληλο ασφαλείας που φύλασσε την είσοδο του στούντιο της «Ζούγκλας», γιατί δεν τον άφηναν να εισέλθει.
Αφορμή για αυτό το σκηνικό, σύμφωνα με τον δικηγόρο, ήταν το γεγονός ότι δεν τον άφηναν να υπερασπιστεί τηλεφωνικά τον εντολέα του στην εκπομπή. Σίγουρα, όμως, αυτό δεν ήταν λόγος να επιτίθεται λεκτικά σε πολλούς από τους καλεσμένους αυτής, όταν εισήλθε με τη βία στο πλατό.
Η στάση της ελληνικής πολιτικής σκηνής
Θα κλείσουμε το αποψινό μας άρθρο με κάποιες σκέψεις που έχουν δημιουργηθεί, κατόπιν ενός περίπου μήνα έρευνας:
Μόνο εκνευρισμό προκαλεί η στάση στελεχών της Αριστεράς, το 1974, που είχαν ζητήσει από πολλά θύματα του τέως βουλευτή να αποσύρουν τις καταγγελίες τους για να «μη βγει η Δεξιά». Με όποιο κόστος στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, έπρεπε να υπερασπιστούν το δημοσίευμα της εφημερίδας «Αυγή» και τους καταγγέλλοντες τα βασανιστήρια, αν ήθελαν την κάθαρση της Ελλάδας από το πρότερο καθεστώς της, όπως ευαγγελίζονταν.
Επίσης αν ήθελε να προσφέρει πραγματικά έργο στην κοινωνία ο Σταύρος Βρέντζος, αποδεικνύοντας μεταμέλεια για τις κολάσιμες πράξεις του στις φυλακές του Επταπυργίου, θα μπορούσε να το προσφέρει αποκλειστικά υπηρετώντας την επιστήμη του: ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ιατρός. Δεν ήταν απαραίτητο να διεκδικήσει την ψήφο των Ηρακλειωτών, επικαλούμενος μάλιστα «αγωνιστικές περγαμηνές».
Μέσα από όλα τα παραπάνω, λοιπόν, προκύπτει η αλήθεια για τη συγκεκριμένη υπόθεση, κατόπιν κοπιώδους έρευνας και πολύωρης συναλήθευσης στοιχείων... όσο δύσκολο κι αν είναι να την πιστέψουμε, αυτή είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου