Reminder: Το έγκλημα των Τεμπών και η «δημοσιογραφία του Νέρωνα»

(πηγή εικόνας: cyprustimes.com)

Ένας χρόνος κλείνει σήμερα από το σιδηροδρομικό έγκλημα στον Ευαγγελισμό της Λάρισας, που είχε τον τραγικό απολογισμό των 57 νεκρών – και άγνωστο πόσων ακόμη – από τις δύο αμαξοστοιχίες (την Intercity και την εμπορική).

(το δημοσιογραφικό ντοκιμαντέρ της Ανθής Βούλγαρη, #ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ. Πηγή: CIS News)

Έχουν αφιερωθεί τόνοι μελάνης και χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, πατήματα στα πληκτρολόγια σχετικά με τις ευθύνες της Hellenic Train και των αρμόδιων κρατικών αρχών, τη διαβόητη σύμβαση 717, το μπάζωμα της περιοχής της σύγκρουσης για να καλυφθούν στοιχεία σημαντικά για τη συνέχιση της έρευνας, όπως η ύπαρξη του χημικού στοιχείου ξυλόλιο στην εμπορική αμαξοστοιχία.

(πηγή: Pronews TV)

Ωστόσο δεν φαίνεται να έχει αλλάξει κάτι στην Ελλάδα έναν χρόνο μετά. Ο κόσμος το έχει τούμπανο, όποιο κόμμα και αν στηρίζει – ακόμα και ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζω που το ομολογούν, ότι υπάρχει συγκάλυψη των ευθυνών των πολιτικών πρωταιτίων, αλλά αρκείται στο… λακωνικό «ε, και τι να κάνω εγώ για να καταδικαστεί ο Καραμανλής;» και ξαναψηφίζει τους ηθικούς αυτουργούς ενός τέτοιου τρομερού εγκλήματος.

Για να μπούμε λίγο στο θέμα μας: η παραπάνω ωχαδερφίστικη - επιτρέψτε τον χαρακτηρισμό - στάση δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την ενεργό συνδρομή του δημοσιογραφικού κόσμου. Προσοχή, όχι όλων των δημοσιογράφων, αλλά ορισμένων εξεχόντων, εντός κι εκτός του Μεγάρου Μαξίμου. Ας επαναφέρουμε στη μνήμη, λοιπόν, μερικές τέτοιες ξεχασμένες περιπτώσεις πιο αναλυτικά.

1^η περίπτωση: Δημήτρης Μαρκόπουλος, Πρόεδρος της «Εξεταστικής» για το Έγκλημα των Τεμπών

Το βράδυ της 12^ης Φεβρουαρίου 2024, ο άλλοτε δημοσιογράφος και νυν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Μαρκόπουλος, ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Σωτήρη Ξενάκη, «Παρεμβάσεις», όταν κάποια στιγμή, σαστισμένος ων, ανέφερε ότι του έστειλαν απειλητικό μέιλ το οποίο έβαζε στο στόχαστρο τον ίδιο και την οικογένειά του, κατηγορώντας μάλιστα το Twitter ότι ευθύνεται για τη δημιουργία τοξικού κλίματος εναντίον του.

(πηγή: Blue Sky TV)

Η πρώτη σκέψη μου ήταν: αν συνέβη πράγματι αυτό, γιατί δεν ενημέρωσε, και μάλιστα άμεσα, τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και να καταγγείλει πάραυτα το περιστατικό, και προτίμησε απλώς να μεταστρέψει το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί εναντίον του;

Ο τιμημένος με Βραβείο Μπότση το 2010, ως καλύτερος Οικονομικός Ρεπόρτερ της χρονιάς, σίγουρα γνωρίζει καλύτερα από πολλούς στον χώρο της δημοσιογραφίας τους τρόπους ώστε η μπάλα να καταλήξει στην εξέδρα.

Επιπρόσθετα: δεν θα έπρεπε να του προκαλεί εντύπωση ότι δέχεται απειλές, αν πράγματι τις δέχτηκε εκείνη την ημέρα. Έχει εκμεταλλευτεί τη δύναμη και την ασυλία της έδρας του για να προσβάλλει επανειλημμένα τη μνήμη των 57 τουλάχιστον νεκρών, επιτιθέμενος πολλές φορές σε βουλευτές που επέμεναν και μάχονταν για τη γνωστοποίηση της αλήθειας (θυμίζουμε τα επεισόδια που ο ίδιος δημιούργησε με την Πέτη Πέρκα, τον Παύλο Σαράκη και τον Κωνσταντίνο Φλώρο), έστω και σε μία επιτροπή – παρωδία.

(8 Φεβρουαρίου 2024: ο Δ. Μαρκόπουλος δηλώνει ότι διασκεδάζει με τις ερωτήσεις και τις τοποθετήσεις της βουλευτού της «Νέας Αριστεράς», Πέτης Πέρκα, στην οποία ο ίδιος κατά δήλωσή του... προσπαθεί ακόμα να της μάθει τον κανονισμό της Βουλής. Θυμίζουμε ότι στην ίδια συνεδρίαση, ο προεδρεύων χτύπησε το χέρι του στο έδρανο για να επιβληθεί, κάτι για το οποίο είχε κατηγορήσει τον Π. Σαράκη λίγες ημέρες πριν, στην Εξεταστική για τα Τέμπη. Πηγή βίντεο: iSYRIZA)

(1 Φεβρουαρίου 2024: ο βουλευτής της «Ελληνικής Λύσης», Παύλος Σαράκης, εξοργίζεται με τη στάση του Διευθύνοντα Συμβούλου του ΟΣΕ, Παναγιώτη Τερεζάκη, ο οποίος επιμένει για αρκετά λεπτά να μην καταθέτει ότι δεν λειτουργούσαν η φωτοσήμανση και η τηλεδιοίκηση στα Τέμπη. Τον Δ. Μαρκόπουλο, όμως, δεν τον ενόχλησε η στάση του μάρτυρα, αλλά ο εκνευρισμός του βουλευτή, τον οποίον και κατηγόρησε για ακροδεξιό παραλήρημα. Πηγή βίντεο: Documento)

(13 Φεβρουαρίου 2024: η ανάκριση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Γ' από την Εξεταστική. Ο ανεξάρτητος βουλευτής, Κωνσταντίνος Φλώρος, αποδομεί το επιχείρημα του πρώην υπουργού περί τοπικού και λειτουργούντος μάλιστα συστήματος τηλεδιοίκησης. Ο μάρτυρας στη συνέχεια απευθύνεται με ειρωνικό τρόπο προς τον Κ. Φλώρο, ενώ μάλιστα τον εγκαλεί για χειρονομίες που ο τελευταίος ποτέ δεν έκανε. Ο Πρόεδρος της Εξεταστικής «καλύπτει» τον Κ. Καραμανλή, επιτίθεται στον βουλευτή Λαρίσης και φέρνει εμπόδια στη συνέχιση της ανάκρισης. Από το 1:41 η εμπλοκή Μαρκόπουλου)

2^η περίπτωση: Γιάννης Λοβέρδος, βουλευτής Β2 Δυτικού Τομέα Αθήνας με τη ΝΔ

Ελάχιστες μέρες μετά τις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου 2023, στις 27 εκείνου του μήνα συγκεκριμένα, ο άλλοτε δημοσιογράφος και νυν βουλευτής της συμπολίτευσης, Γιάννης Λοβέρδος, σε συζήτηση που είχε προσκληθεί στο Attica TV, ανέφερε ότι ήταν επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι κατάφερε να ανανεώσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πρόσωπό του, παρά τις… αναποδιές.

Και τόνισε στον λόγο του ότι τα Τέμπη ήταν μια αναποδιά που έτυχε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά ακόμη κι αυτή απέδειξε ότι μπορεί να διαχειριστεί εκείνος τις κρίσεις καλύτερα – ναι, έτσι ακριβώς τα είπε. Και χωρίς να τον διακόψει κανείς όταν τόλμησε να τα χαρακτηρίσει αναποδιά…

(πηγή: ΚΑΘΑΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ)

Παμπόνηρος, όμως, ο Γιάννης Λοβέρδος: φρόντισε να αντιμετωπίσει έτσι το εθνικό αυτό έγκλημα μετά τις δεύτερες εθνικές εκλογές, που παγίωναν την κυριαρχία Μητσοτάκη σε βαθμό απολυταρχίας και την επανεκλογή του ιδίου ως βουλευτή Δυτικής Αθήνας.

3^η περίπτωση: Παύλος Τσίμας

Τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει άτομα μεγαλύτερης ηλικίας να λένε τη φράση «το πολύ το χρήμα σε κάνει Παύλο Τσίμα».

Δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω τη συγκεκριμένη φράση, απλώς ο ίδιος φρόντισε να δώσει τροφή στον… θρύλο γύρω από αυτήν, με την τοποθέτησή του, στο βραδινό έκτακτο πρόγραμμα του ΣΚΑΪ την 1η Μαρτίου (ούτε 24 ώρες μετά το έγκλημα!).

(στο 3:00 η δήλωση Τσίμα. Πηγή: Luben)

Ο θάνατός τους, είχε πει ο Τσίμας, δεν πήγε εντελώς χαμένος. Και μάλιστα συνέχισε εμφατικά, λέγοντας ότι θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο τομής για έναν καλύτερο σιδηρόδρομο, με τη Σία Κοσιώνη να συμφωνεί απόλυτα. Σίγουρα δεν θα το έλεγε αυτό αν ο ίδιος έχανε το παιδί του…αλήθεια, θα μπορούσε να παρουσιάσει σε μια τέτοια περίπτωση το παιδί του ως την ευκαιρία για την αναβάθμιση του ελληνικού σιδηροδρόμου;

Το ζήτημα της κακής πρακτικής

5 Μαρτίου 2023

Σε δημοσίευση του στο Facebook, ο διευθυντής της εφημερίδας «Political», δημοσιογράφος Κώστας Τσιτούνας, είχε γράψει ότι προτιμά μια δημοσιογραφία της υπερβολής, μια κακή δημοσιογραφία, από τη μη δημοσιογραφία, με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών.

Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι έτσι νομιμοποιούμε την ύπαρξη της κακής δημοσιογραφίας, χωρίς αντίβαρο και συνέπειες για τους εκφραστές της – αφού την ορίζουμε ως την καλύτερη επιλογή για τον χώρο.

Ειδικά για ένα έγκλημα εθνικό, οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να σπεύδουμε να φωτίσουμε την αλήθεια και την ουσιαστική, την πραγματική ευθύνη για το συμβάν, και όχι να την κρύβουμε πίσω από έναν πλημμελώς εκπαιδευμένο σταθμάρχη. Γιατί με την επιβεβαίωση του τελευταίου, μπορούμε άνετα να μιλήσουμε για «δημοσιογραφία του Νέρωνα», για δημοσιογραφία που υπεραμύνεται εκείνων που επιτρέπουν να καίγονται και να πεθαίνουν ζωντανοί τόσοι άνθρωποι και δεν ζητούν ούτε μια ειλικρινή συγγνώμη.

Τέτοια ζητήματα θα έπρεπε να είναι η επιτομή της καλής δημοσιογραφίας, της ποιοτικής, της εις βάθος δημοσιογραφίας, κι όχι της κάλυψης και της συγκάλυψης. Φως, λοιπόν, περισσότερο φως.

Ένας φορτισμένος επίλογος: μια (άνω ή κάτω;) τελεία

Αυτό είναι το τελευταίο άρθρο που διαβάζετε από το Headhunter, τουλάχιστον επ’ αόριστον. Σας το είχα επισημάνει από τον Οκτώβριο ήδη. Αλλά μην ανησυχείτε, δεν θα χαθούμε: ένα καινούργιο βήμα ετοιμάζεται, και θεωρώ πως έχει έρθει η ειμαρμένη μέρα.

Δεν ξέρω αν σας κέρδισε, αν σας κέντρισε το ενδιαφέρον το Headhunter τα τελευταία δύο χρόνια που λειτουργεί και εξελίσσεται. Πάντως για μένα ήταν, είναι και θα είναι το πρώτο δημοσιογραφικό μου «παιδί», μέσα από το οποίο έχω εξελιχθεί κι εγώ. Και με τη συνδρομή, την κριτική και τις παρατηρήσεις ορισμένων από σας κατάφερνα να γίνομαι ακόμα σοφότερος και να παλεύω για ένα όλο και καλύτερο αποτέλεσμα κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα, κάθε φορά…

Θα τα ξαναπούμε!

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου και η Χώρα της Υποκρισίας

Ο τίτλος αυτού του άρθρου θα μπορούσε να είναι για παιδικό βιβλίο ή για παράσταση Θεάτρου Σκιών, αλλά δεν είναι…

Ήταν 18 Οκτωβρίου 2022 όταν συνελήφθη ο συγγραφέας παιδικών βιβλίων Βασίλης Παπαθεοδώρου, στο σπίτι του στη Γλυφάδα, για κατοχή τουλάχιστον 100 βίντεο «σκληρού» υλικού παιδικής πορνογραφίας, στο οποίο φαίνονταν αγόρια και κορίτσια ηλικίας 10 ως 12 ετών, και οδηγήθηκε στις φυλακές Τρίπολης – όπου βρίσκονται έγκλειστοι για σεξουαλικά εγκλήματα.

Η εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, Κωνσταντίνα Δημογλίδου, δήλωνε στις αρχές Νοεμβρίου 2022 ότι υπήρχε πεντάμηνη παρακολούθηση του συγγραφέα μέσω της χρήσης του διεθνούς συστήματος για τον έλεγχο λήψης και διαμοιρασμού υλικού παιδικής πορνογραφίας «Child Protection System». Ωστόσο, από την ημέρα που ανακοινώθηκε η σύλληψη και η προφυλάκιση του Παπαθεοδώρου στα Μέσα Ενημέρωσης, στις 2 Νοεμβρίου 2022 συγκεκριμένα, γεννήθηκαν αρκετά ερωτήματα.

(πηγή βίντεο: το κανάλι της δημοσιογράφου Μάνιας Αλιβιζάτου, στο YouTube)

Όπως, για παράδειγμα: σε τι μπορεί να σε ωφελήσει ως προς τη συγγραφή ενός βιβλίου για εφήβους η παρακολούθηση ενός βίντεο στο οποίο καταγράφεται ο βιασμός ενός αθώου παιδιού;

Αλλά δεν είναι ο μόνος προβληματισμός που γεννιέται. Η συνέχεια θα είναι διαφωτιστική.

Προφίλ

Γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα κι από τα 12 του χρόνια ως και την προφυλάκισή του ζούσε στη Γλυφάδα. Φοίτησε στο γυμνάσιο και λύκειο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Στη συνέχεια σπούδασε μεταλλειολόγος και χημικός μηχανικός στο ΕΜΠ, ενώ έκανε μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη συγγραφή βιβλίων το 1996, κάτι που δεν σταμάτησε ως το 2022. 

Έργα του, όπως τα «Χνότα στο Τζάμι» αποτέλεσαν μάλιστα και αντικείμενο σπουδών μετεκπαιδευόμενων δασκάλων στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

(το βιβλίο «Χνότα στο Τζάμι», όπως κυκλοφόρησε το 2008 από τις Εκδόσεις Καστανιώτη)

Πάνω απ’ όλα, όμως: ως άνθρωπος μοναχικός, ως συγγραφέας πολύ γνωστός και γενικά αγαπητός… μέχρι πέρυσι τον Νοέμβριο.

Ακόμα κι ένας «συνήγορος του διαβόλου»…

(συνέντευξη του Βασίλη Παπαθεοδώρου στον Πάνο Δημητρίου, βίντεο από τον λογαριασμό του πρώτου, Δεκέμβριος 2016)

… δεν θα μπορούσε να τεκμηριώσει με τρόπο λογικό την ύπαρξη - και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό - πορνογραφικού υλικού. Ακόμα κι αν στηριχθούμε στις βασικές αρχές συγγραφής που έχει ορίσει ο ίδιος ο συγγραφέας σε μία σειρά συνεντεύξεων.

Όπως ότι όταν αρχίζει να γράφει ένα βιβλίο, πρέπει αυτό να έχει «κλείσει», να έχει κλειδώσει στο μυαλό του η οργάνωση όλου του βιβλίου - προς αυτό, μάλιστα, επικαλείται τις σπουδές του ως Χημικός Μηχανικός.

Ότι οι ιδέες του προκύπτουν από κάποιο σκηνικό στο οποίο θα βρεθεί τυχαία θεατής, από ένα τυχαίο γεγονός. Και εμπλουτίζονται από την αμφίδρομη επικοινωνία του με τα παιδιά, από τις αντιδράσεις τους, τις κινήσεις τους, το λεξιλόγιό τους, όπως δήλωνε τον Μάιο του 2018 στην κάμερα της ΕΡΤ.

(πηγή βίντεο: το κανάλι του Β. Παπαθεοδώρου, στο YouTube)

Ότι παρακολουθεί τις κοινωνικές εντάσεις του εξωτερικού και τον τρόπο που αυτές εμφανίζονται στην Ελλάδα και επηρεάζουν τους ανθρώπους του περιθωρίου τόσο στα σχολεία όπου έχει κληθεί, όσο και στην ελληνική κοινωνία.

(συνέντευξη του Παπαθεοδώρου στην Εύα Αντωνοπούλου, προς επίρρωση της παραπάνω πρότασης, Δεκέμβριος 2008)

Ότι, επιπλέον, πάντα πρέπει να υπάρχουν βιβλία που να αντιπροσωπεύουν τα παιδιά και να μιλάνε στη γλώσσα τους.

Όχι, ακόμα και τούτων δοθέντων, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί μια τόσο αρρωστημένη συμπεριφορά. Δεν είναι αθώα, ούτε την καλύπτει το πέπλο της επίκλησης συγγραφικών λόγων, αλλά ούτε και η ιλαροτραγική εξήγηση ότι ο συγγραφέας αυτός έβλεπε με fast forward στα αποθηκευμένα βίντεο πορνογραφίας τα σημεία που θα τον «βοηθούσαν να παρουσιάσει αναλυτικά μια πράξη βιασμού, ώστε αυτή να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή για τα παιδιά». 

Ένα σκηνικό βιασμού στο χαρτί

Ακριβώς παραπάνω άνοιξε ένα θέμα που αξίζει να επεκταθεί περαιτέρω: η περιγραφή απόπειρας βιασμού, και μάλιστα με πολλές λεπτομέρειες. Κάτι τέτοιο συνέβη στο βιβλίο του Παπαθεοδώρου «Τη νύχτα που έσβησαν τα αστέρια», που εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2018 και βραβεύτηκε ως το καλύτερο εφηβικό - νεανικό βιβλίο του 2019, στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας.

(πηγή βίντεο: NewsRoom Enikos)

Μεταφέρω και γραπτώς, από το 3^ο Κεφάλαιο του βιβλίου:

«Για να την εξευμενίσω έγινα πιεστικός. Άρχισα να βάζω το χέρι μου, μέσα από την μπλούζα της και μέσα στο παντελόνι της και μέσα στην κιλότα της και όχι πως δεν το είχα ξανακάνει βέβαια αλλά αυτή μου έλεγε να σταματήσω γιατί δεν ήθελε, υπέθεσα πως θα είχε ξενερώσει με την όλη φάση και τ΄ αστέρια που της τα πρόσβαλα, μάλλον κι εγώ δεν σταματούσα, παρά μόνο γινόμουν πιο πιεστικός και κόλλαγα πάνω της. Με έσπρωξε, έπεσα από το κρεβάτι». Η συνέχεια, πάντως, είναι πιο προκλητική…

(πηγή εικόνας: alfavita.gr)

Και η Χώρα της Υποκρισίας

Ειδικοί του παιδικού βιβλίου, που ευγνωμονούσαν τον Παπαθεοδώρου για το συγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο αποκαλούσαν «γροθιά στο στομάχι», όπως η Πελιώ Παπαδιά (πατήστε ΕΔΩ), μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης κατοχής πορνογραφικού υλικού, έκαναν στροφή 180 μοιρών απέναντι στον συγγραφέα. Άλλοι, δε, όπως η σπουδαία συγγραφέας και κριτικός Μαρίζα Ντεκάστρο, έγραψαν τότε για την υπόθεση του βιβλίου συνολικά, χαρακτηρίζοντας το βιβλίο το βιβλίο αυτό ως άξιο για διεθνή Βραβεία. Δεν αμφιβάλλουμε ότι ο Παπαθεοδώρου ήξερε να γράφει παιδικά βιβλία - αλλιώς δεν θα είχε επιτυχία για πάνω από δύο δεκαετίες - απλώς πρέπει να βλέπουμε προσεκτικά και τι γράφεται σε αυτά.

(φώτο: ανάρτηση της Πελιώς Παπαδιά για τον Παπαθεοδώρου στο Facebook, 2 Νοεμβρίου 2022)

Δεν είναι όμως αυτό το μόνο αξιοπερίεργο: ο Δημήτρης Ρηγόπουλος, δημοσιογράφος της εφημερίδας «Καθημερινή» και υπεύθυνος του εβδομαδιαίου περιοδικού «Κ», είχε γράψει ένα άκρως ενδιαφέρον ρεπορτάζ (ΕΔΩ) στις 17 Νοεμβρίου 2022 σχετικά με το μέλλον των βιβλίων του Παπαθεοδώρου στις δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες. Ο Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας, Σταύρος Ζουμπουλάκης, δήλωνε σε αυτό ότι θα ήταν πράξη αποθησαύρισης της γραπτής πνευματικής δημιουργίας, ενώ η προϊσταμένη των Δημοτικών Βιβλιοθηκών Δήμου Αθηναίων, Ράνια Μηλιανού, μιλούσε για την ανάγκη προσεκτικών χειρισμών απέναντι στο συγγραφικό έργο.

Η πραγματικότητα, έναν χρόνο μετά, δικαιώνει σ’ έναν βαθμό τη Μηλιανού, καθώς μερικά βιβλία του προφυλακισθέντα συγγραφέα είναι διαθέσιμα μέσω της Εφηβικής Βιβλιοθήκης Αθηνών, όχι όμως τον Ζουμπουλάκη. Από την παρακάτω φωτογραφία, φαίνεται ρητά ότι το βιβλίο «Τη νύχτα που έσβησαν τα αστέρια» έχει αποσυρθεί από τους χώρους της ενώ υπάρχουν τα βιβλιογραφικά του στοιχεία στο Μητρώο Βιβλίων της ΕΒΕ, κατάσταση που αφορά και άλλα βιβλία του Παπαθεοδώρου - 9 στον αριθμό, τη στιγμή που γράφεται το άρθρο.

(φώτο: τα στοιχεία του βιβλίου «Τη νύχτα που έσβησαν τα αστέρια», από το Μητρώο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας)

Σύντομη κατακλείδα

Όποιες, όμως, και αν είναι οι εγκληματικές πράξεις του Βασίλη Παπαθεοδώρου, όσο επονείδιστες κι αν είναι, ακόμα και αν τα βιβλία του καλώς αποσύρονται από τις εμπορικές βιβλιοθήκες (με απόφαση των Εκδόσεων Καστανιώτη), αυτά δεν πρέπει να λογοκρίνονται και από τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες. 

Πρέπει να είναι εκεί, έστω ένα αντίτυπο για επιτόπια ανάγνωση ή ολιγοήμερο δανεισμό, για να θυμίζουν πάντα την ύπαρξη του και το σκοτεινό παρελθόν του, σε μια εποχή που η ελληνική κοινωνία μαθαίνει και ξεχνά με απίστευτα γρήγορο ρυθμό.

(πηγή βίντεο: το κανάλι της δημοσιογράφου Μάνιας Αλιβιζάτου, στο YouTube)

Από το Headhunter, ευχές για καλή χρονιά, με υγεία πάνω απ’ όλα.

Αυξέντιος Καλαγκός: Η ιστορία ενός στιγματισμού

Ήταν 28 Μαΐου 2023.

Ένα ρεπορτάζ του έγκριτου αστυνομικού δημοσιογράφου Βασίλη Λαμπρόπουλου, στο «Βήμα της Κυριακής», μου προκάλεσε έκπληξη ήδη από τον τρόπο παρουσίασής του στο πρωτοσέλιδο.

(φώτο: το θέμα Καλαγκού, στην αριστερή πλευρά του πρωτοσέλιδου) 

Γράφονταν βαριές κατηγορίες για έναν γνωστό Έλληνα καρδιοχειρουργό. Εύκολα καταλάβαινε ένας ενημερωμένος πολίτης ότι ο αναφερόμενος ήταν ο Αυξέντιος Καλαγκός. Με μια ανάγνωση του συγκεκριμένου ρεπορτάζ, έμενε η εντύπωση ότι ο Καλαγκός είναι ένας κοινός απατεώνας του Ποινικού Δικαίου, εκμεταλλευτής δημοσίου χρήματος αλλά και ιδιωτικών δωρεών, πάνω απ’ όλα ένας αποτυχημένος καρδιοχειρουργός και επικίνδυνος για τα παιδιά που χειρουργούσε.

Είναι όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα;

Γιατί είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν να χτίζεται με πανομοιότυπο τρόπο ένα κατηγορητήριο εις βάρος του Πατρός Αντωνίου Παπανικολάου, ιδρυτή της «Κιβωτού του Κόσμου» - το οποίο καταρρέει σταδιακά στις δικαστικές αίθουσες.

Και θα δείτε παρακάτω ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι που οδηγούν στο ότι δεν είναι όλα όπως ακριβώς τα περιγράφουν τα Media…

Από την Πόλη, για την οικουμένη

Ποιος είναι, όμως, ο Αυξέντιος Καλαγκός;

Γεννηθείς το 1960 στον Άγιο Στέφανο Κωνσταντινούπολης και γιος του παθολόγου και φημισμένου για την παροχή δωρεάν ιατρικών υπηρεσιών σε απόρους της γενέτειράς του, Κωνσταντίνου Καλαγκού, είχε όνειρο από την παιδική του ηλικία να ασχοληθεί με την καρδιοχειρουργική, μετά από μια είδηση που διάβασε σε τουρκική εφημερίδα, όταν ήταν μόλις 7 ετών. Συγκεκριμένα, η είδηση αυτή αφορούσε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς, από τον Κριστιάν Μπαρνάρντ (1967).

(ακούστε από το 6:20 του βίντεο, προς επιβεβαίωση. Πηγή: Vachos Radio)

Μετά από τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη και στην Αγγλία - όπου υπήρξε ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ – καθώς και τη μετεκπαίδευσή του στην καρδιαγγειακή χειρουργική, στο Παρίσι, ξεκίνησε να εργάζεται στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο της Γενεύης το 1993, με την προαγωγή του σε διευθυντή της Κλινικής Καρδιοχειρουργικής του νοσοκομείου να πραγματοποιείται το 2001.

Από το 2001, με την επιστημονική του ομάδα έχουν ταξιδέψει σε χώρες όπως η Ερυθραία, το Μαρόκο, ο Λίβανος, η Μοζαμβίκη, η Συρία, η Κύπρος, ο Μαυρίκιος, το Κόσοβο, η Λιβύη, το Εκουαδόρ, τα Νησιά Κομόρες, η Πολωνία, η Σερβία, η Αλγερία και η Τουρκία, χειρουργώντας δωρεάν πάνω από 17.000 παιδιά από υποβαθμισμένα περιβάλλοντα, με οικογένειες σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.

(πηγή φώτο: themamagers.gr) 

Το 2012, χειρούργησε για πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους, συγκεκριμένα τον 20χρονο τότε Γιώργο Αθανασάκο, και μάλιστα δωρεάν, ενώ ερχόταν εκτάκτως στην Ελλάδα ως και το 2016, οπότε και ανέλαβε τη Διεύθυνση Παιδιατρικής και Συγγενούς Καρδιαγγειακής Χειρουργικής στο Νοσοκομείο «Μητέρα». Σήμερα διατελεί Διευθυντής Καρδιοχειρουργός στο ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας «Ευρωκλινική Αθηνών».

(φώτο: ο Αθανασάκος, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του χειρουργείου, με τον Αυξέντιο Καλαγκό. Πηγή: Vachos Radio) 

Το 1^ο «κλειδί» του επίμαχου ρεπορτάζ: η επιστολή στο ΚΕΣΥ

Ας εστιάσουμε, όμως, στο ρεπορτάζ που παρουσίασε το «Βήμα», όπου έγινε λόγος για μια επιστολή που έφτασε στο Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας. Η επιστολή αυτή φέρεται πως συντάχθηκε «μετά από καταγγελίες γονέων παιδιών με συγγενείς καρδιοπάθειες» και κοινοποιήθηκε στο ΚΕΣΥ με παρέμβαση του Συλλόγου «Παιδικές Καρδιές», από την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, τον Απρίλιο του 2021.

Μετά από 25,5 μήνες, λοιπόν, τον Μάιο του 2023, ανακάλυψαν οι αρμόδιοι φορείς και τα ΜΜΕ την επιστολή αυτή, που στηρίζεται, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, σε καταγγελίες στην Ελληνική Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη.

Όταν, όμως, υπάρχει η κατηγορία για πρόκληση θανάτου είτε εκ προμελέτης είτε εξ ιατρικής αμελείας, ο πρώτος που πρέπει να ενημερώνεται ότι εξελίσσεται δικαστική έρευνα εις βάρος του είναι, εν προκειμένω, ο ίδιος ο καρδιοχειρουργός που κατηγορείται. Και μαντέψτε: τέτοια εξέλιξη δεν έχει υπάρξει ως σήμερα. Επίσης δεν έχει οριστεί καν δικάσιμος για το ζήτημα αυτό, κι ας έχει ήδη περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, δυόμισι και πλέον χρόνια, από την φερόμενη κατάθεση της επιστολής.

Να σημειωθεί εδώ ότι η στέρηση της ανθρώπινης ζωής, σε περίπτωση απόδειξής της κι όχι εικασίας ότι συνέβη, αποτελεί έγκλημα που επισύρει σοβαρές ποινές. Αν μιλάμε για εξ αμελείας, για κάθε τέτοιο έγκλημα υπάρχει κάθειρξη 3 μηνών (για 15 τέτοια περιστατικά, αν το περιεχόμενο της επιστολής ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, θα υπήρχε κάθειρξη 3 ετών και 9 μηνών), ενώ στην εκ προθέσεως, η ποινή είναι ισόβια κάθειρξη, σύμφωνα με τον Νέο Ποινικό Κώδικα.

(πηγή φωτογραφίας: lawspot.gr)

Το 2^ο «κλειδί» του ρεπορτάζ: οι θάνατοι

Στο ίδιο άρθρο, έγινε λόγος για θανάτους και κωματώδεις καταστάσεις που ξεπερνούσαν το 20% των χειρουργημένων παιδιών από τον Καλαγκό στην Ελλάδα, γράφτηκε και στην προαναφερθείσα επιστολή μια εκτίμηση για 15 επί συνόλου 70 παιδιών.

(πηγή φώτο: thebest.gr, απόσπασμα από ρεπορτάζ της 29ης Μαΐου 2023)

Πέραν της απάντησης του καρδιοχειρουργού στο εξώδικό του προς την εφημερίδα και τον ίδιο τον Βασίλη Λαμπρόπουλο, περί νόθευσης των αριθμών και υποβολιμαίας επίθεσης, ας αναφερθούμε σε μία από αυτές, αλλά με όλες της τις διαστάσεις.

Στις 27 Φεβρουαρίου 2013, έφυγε από τη ζωή στη Γενεύη ο 7χρονος Ηλίας Αλεξάνδρου, εξαιτίας συγγενούς καρδιοπάθειας. Λόγω της κρισιμότητας του περιστατικού, είχε γίνει κρούση από το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο (είχε κλείσει τότε η αντίστοιχη μονάδα στο «Αγία Σοφία») στον Αυξέντιο Καλαγκό, ωστόσο αφενός δεν του δόθηκε άδεια να κάνει το χειρουργείο στην Ελλάδα, αφετέρου δεν υπήρχε τράπεζα ομοιομοσχευμάτων καρδιάς στη χώρα μας. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος κι όταν τελικά το παιδί μεταφέρθηκε στην Ελβετία για να χειρουργηθεί εκεί από τον Καλαγκό, κατέληξε.

(φώτο: ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Δήμητρας Ευθυμιάδου για την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», 8 Μαρτίου 2013, σ. 19)

Προσέξτε: χρησιμοποιείται ως κατηγορία ακόμα και περίπτωση παιδιού που τελικά δεν χειρουργήθηκε καν στην Ελλάδα από τον Καλαγκό.

Και κάτι ακόμα:

Για τις περιπτώσεις παιδιών, σχετιζόμενες με την ιδιωτική κλινική «ΙΑΣΩ», υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον και τεκμηριωμένο ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Μυρτούς Μπούτση στο Reporters United (γράφτηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022 και μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ), που επιβεβαιώνει την ύπαρξη σοβαρών τεχνικών προβλημάτων στα μηχανήματα της καρδιοχειρουργικής κλινικής, και απαντά στην αναφορά στην επιστολή γονέων, περί «φριχτών ψεμάτων» του Καλαγκού.

Bonus Track: Οι περιπέτειες του με το ελληνικό κράτος

Στις 6 Ιανουαρίου 2018, δόθηκε στη δημοσιότητα το Μνημόνιο Συνεργασίας του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» και του Υπουργείου Υγείας με τον καθηγητή Καλαγκό για τη δημιουργία ενός Πανεπιστημιακού Κέντρου Συγγενών Καρδιοπαθειών. Με απόφαση του τότε Υπουργού Υγείας, Ανδρέα Ξανθού, προκηρύχθηκε γι’ αυτόν τον λόγο θέση τόσο για την ειδικότητα παιδοκαρδιολογίας, όσο και για αυτή της παιδοκαρδιοχειρουργικής. Ωστόσο, κατόπιν πίεσης της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικότερα δε της Ιατρικής του Σχολής, το σχέδιο αυτό παρέμεινε ανεφάρμοστο.

(από το 8:47 του βίντεο, η αναφορά του στο σχέδιο για δημιουργία πανεπιστημιακής κλινικής καρδιοχειρουργικής Παίδων. Πηγή: Star Channel)

Επίσης, από τον Ιανουάριο του 2021, όπως κατήγγειλε ο ίδιος στις 12 Απριλίου του 2023, στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», τερματίστηκε χωρίς καμία πρότερη ειδοποίηση του οριστικά το προαναφερθέν Μνημόνιο Συνεργασίας και δεν μπορούσε να προσφέρει πλέον τις δωρεάν υπηρεσίες του στο «Αγία Σοφία».

Εν κατακλείδι: Τι αφήνει πίσω αυτή η υπόθεση;

Όταν η δημοσιογραφία του εγκλήματος ασχολείται με παιδικές ψυχές, και ειδικά με θανάτους παιδιών, οφείλει και πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτική σε σχέση με άλλα θέματα του τομέα.

Δεν θα ασχοληθώ εκτενώς με άλλες, δευτερεύουσες πτυχές του ρεπορτάζ που παρουσιάστηκε την 28^η Μαΐου στο «Βήμα», απλώς θα αρκεστώ στο ότι η «Δακτύλιος Καλαγκού» δεν έχει καταργηθεί ως μια αποτυχημένη χειρουργική μέθοδος, όπως γράφτηκε, αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιείται επιτυχώς ως και σήμερα. Επικαλούμαι δύο επώνυμες και εκφρασμένες στον κυβερνοχώρο μαρτυρίες, της κυρίας Ιωάννας Παπαδοπούλου για περιστατικό του 2017 στο νοσοκομείο «Μητέρα», και της κυρίας Μαρίας Μπακογιάννη για περιστατικό του 2023 στην «Ευρωκλινική» Αθηνών. 

Και μπορείτε να βρείτε στο Διαδίκτυο και πολλές σχετικές επώνυμες μαρτυρίες.

Αυτό που θέλω να πω κλείνοντας το παρόν άρθρο είναι ότι, στην προσπάθεια ενίσχυσης των πωλήσεων μιας εφημερίδας ή της απήχησης ενός ηλεκτρονικού Μέσου, αυξάνεται συχνά και επιτρέπεται από τα πάνω και η πώληση ειδήσεων που όχι απλώς δεν είναι διασταυρωμένες ή δεν έχουν προλάβει να διασταυρωθούν, αλλά η παρουσίασή τους παραπέμπει σε συκοφαντικά κείμενα, σε λιβελογραφήματα. Έτσι συνέβη και με την περίπτωση της «Κιβωτού», έτσι συνέβη και με τον διασυρμό της μητέρας της 12χρονης από τον Κολωνό, έτσι φαίνεται ότι έγινε τελικά και με τον Αυξέντιο Καλαγκό.

Ο στιγματισμός διαφόρων προσώπων χωρίς επιβεβαιωμένο κατηγορητήριο, μοιάζει με παγιωμένη τάση πια στις ειδήσεις.

Headhunter's Throwbacks, μέρος 4ο: Μιχάλης Ανδρουλιδάκης

Το παρόν ιστολόγιο - και αγαπημένο μου «παιδί» - μπαίνει από σήμερα στην αντίστροφη μέτρηση προς ένα τέλος εποχής. Ως τον Φλεβάρη του 2024, λοιπόν, θα δείτε μερικά ακόμη ενδιαφέροντα, θέλω να πιστεύω, θέματα. 

Ένα εξ αυτών, το σημερινό αφιέρωμα σε έναν άνθρωπο που έχει αφήσει εποχή μέσα από τη δραστηριοποίησή του στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, με αρνητικές κατά κύριο λόγο αναμνήσεις, τόσο για αυτούς που συνεργάστηκαν μαζί του, όσο και για τον απλό κόσμο που εναπέθεσε την ελπίδα του για μια καλύτερη ζωή στα Μέσα που διηύθυνε.

Ο λόγος, για τον «Μισέλ», κατά τον Νίκο Μποζιονέλο, των ελληνικών ΜΜΕ. Τον Μιχάλη Ανδρουλιδάκη.

Πως ξεκίνησαν όλα

Ο «Μισέλ» ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία μέσα από την, μονοπωλιακή τότε, ΕΡΤ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ως οικονομικός συντάκτης και παρουσιαστής δελτίων ειδήσεων. Εργαζόταν παράλληλα στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», ως διαπιστευμένος συντάκτης στο Υπουργείο Γεωργίας. 

Ωστόσο, το «μπαμ» πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του 1990, με τον ίδιο να κατέχει πλέον την οικονομική εφημερίδα «Επενδυτής» και την αθλητική εφημερίδα «Sportime» (1994). Όταν αυτές έφτασαν στο απόγειό τους, το 1996 (επί κυβέρνησης Κώστα Σημίτη), δημιούργησε και μια τρίτη εφημερίδα, την γενικής ενημέρωσης «Εξουσία», τον Οκτώβριο εκείνου του έτους. 

Ήταν, ως διευθυντής πλέον, ένα πρόσωπο που η άποψή του θεωρείτο ιδιαίτερα σημαντική για τον δημοσιογραφικό κόσμο και το κοινό.

Μιλάμε για μια αναμφισβήτητα επιτυχημένη επιχειρηματική πορεία, σε συνδυασμό με την κατοχή μιας κατασκευαστικής εταιρείας (Stabilton) και των Μακεδονικών Κλωστηρίων. Ως αυτό το σημείο όμως, διότι κάτι λείπει από την ανάλυση. Το κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας. Και στην περίπτωση του Ανδρουλιδάκη, δεν είναι μόνο ένα πράγμα...

Για τα οικονομικά εγκλήματα του Ανδρουλιδάκη, ειδικά τα σχετικά με την εμπλοκή της κατασκευαστικής του εταιρείας στο Χρηματιστήριο Αθηνών, έχει γραφεί πληθώρα άρθρων στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο, αλλά εμείς θα ασχοληθούμε με μερικές πολύ ιδιαίτερες υποθέσεις του από το πεδίο των ΜΜΕ, για τις οποίες δεν υπάρχουν πολλές αναφορές.

Η «φούσκα» με τις μεζονέτες

Η «Εξουσία» κυκλοφόρησε εξαρχής σχεδόν με κουπόνια για καινούρια σπίτια. Αυτό, σε ένα θεωρητικό επίπεδο, έδινε την ευκαιρία στο αναγνωστικό κοινό να διεκδικήσει κάτι απίστευτα σημαντικό: στέγη. Η κυκλοφορία της εφημερίδας εκτινάχθηκε σε σημείο που έγινε άμεσα ανταγωνιστική για τις κορυφαίες σε πωλήσεις εφημερίδες της εποχής, την «Ελευθεροτυπία» και τα «Νέα».

Ωστόσο, επειδή σχεδόν τίποτα στην Ελλάδα δεν εξασφαλίζεται δωρεάν, πόσω μάλλον η στέγη, ο «Μισέλ» λειτούργησε πονηρά.

Η «Εξουσία» μοίραζε 20.000 μεζονέτες μισοτιμής και, για να συμμετέχουν οι αναγνώστες στη μοιρασιά, έπρεπε να δώσουν από 100.000 δραχμές έκαστος (με σημερινά δεδομένα, περίπου 3.000 ευρώ), ποσό διόλου ευκαταφρόνητο. Η τέλεια κομπίνα ξεκινά. Και έχει και συνέχεια...

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η εφημερίδα έβγαζε ανακοινώσεις ότι η κατασκευαστική εταιρεία του Ανδρουλιδάκη (βλέπε Stabilton) αγόρασε οικόπεδα για να χτίσει κατοικίες ή ότι εγκαινιάστηκαν οι πρώτες κατοικίες, κάτι που ουδέποτε είχε συμβεί πραγματικά. Έτσι, είχε καταφέρει ως το 1999 να αυξήσει την κυκλοφορία της εφημερίδας και συνεπώς τις κρατικές διαφημίσεις (την σχέση που είχε αργότερα ο εκλιπών Γιώργος Τράγκας με την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, την είχε κι ο «Μισέλ» με την κυβέρνηση Σημίτη).

Τελικά η απάτη αποκαλύφθηκε το 1999, γεγονός που οδήγησε στην κατακόρυφη πτώση των πωλήσεων της «Εξουσίας», ώσπου έκλεισε οριστικά στις 15 Φεβρουαρίου 2001, αριθμώντας τότε 100 εργαζομένους.

(φώτο: διαφημιστικό έντυπο που κυκλοφόρησε το 2001, από τον Όμιλο Ανδρουλιδάκη, μετά το κλείσιμο της εφημερίδας «Εξουσία»)

Πώς να λειτουργείς ανέξοδα ένα κανάλι

Και από τις εφημερίδες, περνάμε στην τηλεόραση.

Το 2000, ο Ανδρουλιδάκης αγόρασε τον τηλεοπτικό σταθμό «New Channel», από τον πρώην Γ.Γ. Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Φώτη Μανούση.

Το 2001, το κανάλι μετονομάζεται σε Tempo και προσλαμβάνονται στον σταθμό ο Νίκος Ευαγγελάτος, με τον οποίον ο «Μισέλ» είχε συνεργαστεί και στην εφημερίδα «Επενδυτής», η Τατιάνα Στεφανίδου, η Χριστίνα Λαμπίρη και πλήθος δημοσιογράφων.

Το κανάλι έφτασε να αριθμεί 700 άτομα, περίπου όσους αριθμούσαν μαζί Mega και Alpha τότε. Και αυτό ενώ η τηλεθέαση δεν ξεπέρασε ποτέ το 7%, άρα δεν υπήρχε η δυνατότητα πρόσβασης στην κρατική διαφήμιση. 

Τον Μάρτιο του 2002, ανακοινώθηκε στους εργαζομένους ότι σταματούν οι ζωντανές εκπομπές, ενώ οι εργαζόμενοι απάντησαν με επίσχεση εργασίας και κατάληψη των εγκαταστάσεων του σταθμού, στην οδό Κατεχάκη.

Ως απάντηση, ο Ανδρουλιδάκης προχώρησε σε κατάσχεση των μηχανημάτων και εξέπεμψε πρόγραμμα χαμηλού κόστους, το οποίο καλυπτόταν με βίντεο κλιπ, ταινίες ερωτικού περιεχομένου και πλήθος προγραμμάτων που συνδεόταν με τα τηλέφωνα των απίστευτων χρεώσεων, «090» και «9011». 

Ιστορικό αναξιοκρατίας…

Γυρίζουμε λίγο πίσω, στον Μάρτιο του 2001, όταν το «Tempo» κλυδωνίστηκε από την απόλυση του έμπειρου κοινοβουλευτικού του συντάκτη και αρχισυντάκτη του μεσημεριανού δελτίου ειδήσεων, Στάθη Δεληβοριά. Τι είχε συμβεί, όμως;

22 Μαρτίου 2001.

Η παρουσιάστρια του μεσημεριανού δελτίου του σταθμού, Κική Πανάγου, είχε φραστικό επεισόδιο με τον Στάθη Δεληβοριά, με αφορμή την μη προβολή ενός θέματος στο δελτίο εκείνης της ημέρας. 

(βίντεο: η Κική Πανάγου, κατά την παρουσίαση νυχτερινών ειδήσεων στο Tempo, Ιανουάριος 2002)

Ο δεύτερος πήγε να ζητήσει εξηγήσεις για τη στάση της πρώτης, ωστόσο οι επικεφαλής του τομέα ενημέρωσης του καναλιού και «εκλεκτοί» της εργοδοσίας - Νίκος Γεωργιάδης (μην τον συγχέετε με τον κατηγορούμενο ως παιδοβιαστή τέως βουλευτή), Μιχάλης Κανιμάς (μετέπειτα αρχισυντάκτης του Νίκου Χατζηνικολάου και διευθυντικό στέλεχος στην εφημερίδα «Real News») και Σταύρος Καπάκος (μετέπειτα Γενικός Διευθυντής Ενημέρωσης της ΕΡΤ) - τον κατηγόρησαν ψευδώς ότι χειροδίκησε εναντίον της παρουσιάστριας και του ζήτησαν να παραιτηθεί. 

Την επόμενη μέρα, επειδή αρνήθηκε, και ενώ ετοίμαζε με τη δημοσιογραφική ομάδα του σταθμού το μεσημεριανό δελτίο, κατά τη μαρτυρία της δημοσιογράφου Ιωάννας Κολοβού, του τηλεφώνησε ο Γεωργιάδης, για να του ανακοινώσει την απόλυσή του. 

(η ουσία είναι ότι ο Ανδρουλιδάκης, μετά τις πρώτες επιχειρηματικές του αποτυχίες, δεν ήθελε ούτε να σκέφτεται το ενδεχόμενο αποζημίωσης στον Στάθη Δεληβοριά. Είτε σε περίπτωση παραίτησης είτε σε περίπτωση απόλυσης, ο δημοσιογράφος δεν θα εισέπραττε ούτε ένα ευρώ αποζημίωση. Και η «εφεύρεση» των τριών προαναφερθέντων, του «έλυσε τα χέρια». Ο τρόπος με τον οποίον ο «Μισέλ» λειτούργησε στη συνέχεια στα ΜΜΕ του, όπως στην αθλητική «Εξέδρα των Σπορ», δικαιώνει απόλυτα τον ισχυρισμό αυτόν)

Ο Δεληβοριάς αξίωσε την τιμωρία των υπευθύνων του ενημερωτικού τομέα του καναλιού και αποζημίωση για το άδικο της απόλυσής του, γι’ αυτό στράφηκε στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ (η πλήρης απόφαση, ΕΔΩ), το οποίο όμως εξέδωσε απόφαση... μόλις τον Οκτώβριο του 2003, εναντίον του Σταύρου Καπάκου, καθότι ο Νίκος Γεωργιάδης δεν ήταν μέλος της ΕΣΗΕΑ. 

… και απεργοσπασίας.

Κάθε επιχειρηματίας, όμως, που εμπλέκεται στον χώρο των ΜΜΕ και θέλει να στήσει έναν «κολοσσό», πρέπει να έχει στην κατοχή του κι έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Στην περίπτωση του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, έχουμε τον Ρ/Σ Planet, ο οποίος μετά το 2002 καθιερώθηκε στη συχνότητα των 99.5.

Ωστόσο, ο ίδιος δεν μπορούσε μετά το 2002 να κατέχει επίσημα τον σταθμό, καθώς διατηρούσε ήδη ένα ραδιοτηλεοπτικό Μέσο στο όνομά του (ίσχυαν οι περιορισμοί από τον Νόμο Βασικού Μετόχου), το προαναφερθέν «Tempo TV». Είχε ορίσει διευθυντή τον λογιστή του, Αθανάσιο Παύλοβιτς.

Τον Σεπτέμβριο του 2004, η παύση πληρωμών που είχε ήδη λάβει χώρα στα υπόλοιπα Μέσα του περιβάλλοντος Ανδρουλιδάκη, έγινε και στον «Planet», και μάλιστα οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας για πολλούς μήνες. 

Από τον Σεπτέμβριο του 2005, ωστόσο, ο «Μισέλ» μέσω του Παύλοβιτς ζήτησε από τους εργαζομένους να επανέλθουν στις θέσεις τους στον σταθμό. Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων, δημοσιογράφος μετέπειτα στην εφημερίδα «Έθνος» και τότε στον «Ριζοσπάστη», Γεράσιμος Λιβιτσάνος, μαζί με 80 δημοσιογράφους και τεχνικούς, αρνήθηκαν την επάνοδο χωρίς καταβολή των δεδουλευμένων τους – χρωστούμενα ενός ολόκληρου έτους, τουλάχιστον.

Τότε, έγινε πράξη η απεργοσπασία. Μια ομάδα δημοσιογράφων (η προαναφερθείσα Κική Πανάγου, ο Τηλέμαχος Σαντοριναίος που διεγράφη για έναν χρόνο από το μητρώο της ΕΣΗΕΑ τον Νοέμβριο του 2006 εξαιτίας της δράσης του αυτής, ο Σταύρος Ζαγκανάς: οι πιο επώνυμοι) ξεκίνησε να εκπέμπει πειρατικά, με τις ευλογίες του «Μισέλ», από άλλο στούντιο, στην οδό Αιμιλίου Βεάκη 58, στο Περιστέρι.

Εν κατακλείδι – Ματιές στο σήμερα

Ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης βρέθηκε αρκετές φορές ενώπιον των δικαστικών αρχών για τα σκάνδαλα που φέρουν τη δική του σφραγίδα - άμεσα ή έμμεσα. Ωστόσο, ο χρόνος που έμεινε προφυλακισμένος για αυτά ήταν δυσανάλογα μικρός σε σχέση με τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν κατά καιρούς.

Από το 2012, βέβαια, ακολούθησε τη γραμμή ότι τον καταλαμβάνει αυτοκτονικός ιδεασμός όταν βρίσκεται εντός φυλακής, ή ότι χρειάζεται επειγόντως ψυχιατρική αγωγή και νοσηλεία.

(πηγή φώτο: zoornalistas.com)

Στη δεκαετία του 2010 δοκίμασε ξανά να εισέλθει στον χώρο των εφημερίδων, πρώτα με την «Εξέδρα των Σπορ»...

(φώτο: φύλλο της «Εξέδρας», από την εποχή Ανδρουλιδάκη, 5/12/2011)

... που αγόρασε από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη το 2011 – έκλεισε μετά από 7 μήνες, μετά, με τις προσωρινές εφημερίδες «Εξέλιξη» και «Ενημέρωση» το 2014, ενώ την περίοδο 2019-2020 ενδιαφέρθηκε να επαναφέρει δύο παλιότερες εκδόσεις του, με την κοινή επωνυμία «Σαββατιάτικος Επενδυτικός Εξουσία».

Σήμερα ζει εκτός φυλακής, άγνωστο αν ζει ακόμα στο σπίτι που διατηρούσε με τη σύζυγό του, Καίτη Λιναρά, στην οδό Παπαδιαμάντη, στο Παλαιό Ψυχικό. 

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα πρόσωπο που επιβεβαιώνει με τη δράση του τη λαϊκή ρήση «πρώτα φεύγει η ψυχή, και μετά το χούι». Μα, πάνω απ' όλα, είναι ένας άνθρωπος που έχει συνείδηση του τι κάνει, όσο κι αν τα τελευταία χρόνια προσπάθησε να πείσει την κοινή γνώμη για το αντίθετο.

Αριστείδης Καμπανός: ένα μεγάλο "γιατί;"

(πηγή φωτογραφίας: Athens Voice) 

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο, έχω κατά καιρούς αρθρογραφήσει για πλήθος εγκλημάτων εντός και εκτός επικαιρότητας. Ωστόσο, η σημερινή δημοσίευση θα είναι εξόχως διαφορετική από αυτές που έχουν αναρτηθεί ως σήμερα.

Η ελληνική κοινή γνώμη πληροφορήθηκε την περασμένη Παρασκευή, 25 Αυγούστου, μέσα από τον αθλητικό ραδιοσταθμό της Θεσσαλονίκης Metropolis 95,5, ότι ο Αριστείδης Καμπανός, πατέρας του αδικοχαμένου από ομαδική οπαδική επίθεση Άλκη, θέτει υποψηφιότητα για Περιφερειακός Σύμβουλος στην Κεντρική Μακεδονία, με την παράταξη του νυν περιφερειάρχη, Απόστολου Τζιτζικώστα.

(η συνέντευξη του Αριστείδη Καμπανού στον δημοσιογράφο Γιώργο Μπούζο, Παρασκευή 25/8) 

Ο ίδιος, μάλιστα, στη συνέντευξη της Παρασκευής, στον Ρ/Σ Metropolis, δήλωσε ότι πρέπει να «σκύψουμε στο πρόβλημα και να γιατρέψουμε το κακό απόστημα του ποδοσφαίρου».

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου αυτού, ως μια έκκληση προς τον ίδιο τον κύριο Καμπανό. Γιατί ο αγώνας για την αντιμετώπιση ενός επαχθούς κοινωνικού φαινομένου, μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε αδόκιμες επιλογές. 

Η έκκληση του Headhunter 

Κύριε Αριστείδη Καμπανέ,

δείχνω απεριόριστο σεβασμό στο πένθος το δικό σας και της συζύγου σας, Μελίνας Κακουλίδου, για τη δολοφονία του 19χρονου γιου σας, Άλκη, που έλαβε χώρα την 1η Φεβρουαρίου του 2022.

(η στιγμή της δολοφονίας του Άλκη, σε βίντεο - ντοκουμέντο που εξασφάλισε το NewsIt) 

Περισσότερο, δε, σας τιμά η στάση που έχετε κρατήσει μέχρι σήμερα στον δικαστικό αγώνα για τη δικαίωση της μνήμης του παιδιού σας και η μεγαλοψυχία σας απέναντι στους δολοφόνους του. 

(δηλώσεις των γονιών του αδικοχαμένου Άλκη, στην ΕΡΤ - 3 Αυγούστου 2023) 

Ωστόσο, αυτοί οι δύο παράγοντες δεν με εμποδίζουν από το να εκφράσω μια άποψη που πολλοί θα θεωρήσουν το λιγότερο αιρετική. Και αυτή πηγάζει από την ανακοίνωση της υποψηφιότητας σας με παράταξη σε επίπεδο περιφέρειας, που μάλιστα θεωρείται η πιθανότερη να επικρατήσει.

Σημειώνω εδώ ότι η στάση μου θα ήταν ίδια ακόμα και σε ενδεχόμενο καθόδου σας στις αυτοδιοικητικές εκλογές με παράταξη από άλλο τμήμα του πολιτικού φάσματος (Αριστερά, Κέντρο κλπ.). 

Η οπαδική βία φυσικά και αποτελεί φαινόμενο καταδικαστέο, από όποια ομάδα κι αν ξεκινούν τα επεισόδια, όπου και όποτε λαμβάνουν χώρα τέτοιες επιθέσεις - είναι ακόμα νωπές οι μνήμες τόσο από τη δολοφονία του Άλκη, όσο και από τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη, έξωθεν του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας, το απόγευμα της Δευτέρας 7 Αυγούστου. Και φυσικά επιδέχεται θεραπείας. 

(πηγή βίντεο: OPEN) 

Το πώς, όμως, μπορεί να περιοριστεί, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, ανοίγει μια άλλη συζήτηση.

Μία λύση, ίσως η πιο εφικτή, θα ήταν η ίδρυση ενός ανεξάρτητου φορέα ή οργανισμού, ο οποίος θα διοργανώνει δράσεις ευαισθητοποίησης σχετικά με την οπαδική βία και την πραγματικότητα γύρω από, καθώς και μέσα, στους συνδέσμους οπαδών. Τουλάχιστον να απωθηθούν ειδικά οι νεότερες γενιές από τη σκέψη ότι καλύτερος τρόπος έκφρασης τους είναι ο εξτρεμισμός των γηπέδων. 

Είμαι βέβαιος ότι πολύς κόσμος από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από όλη την Ελλάδα, θα ενίσχυε οικονομικά αλλά και με πράξεις μια τέτοια πρωτοβουλία.

Αλλά, όσες λύσεις και αν προτείνω, τελευταία λύση είναι η εμπλοκή με την ενεργό πολιτική, από επίπεδο περιφέρειας ως και Ευρωκοινοβουλίου (αφήνω εκτός τους δήμους, καθώς από αυτούς επιτελείται περισσότερο πραγματικό έργο). 

Διότι η κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας (της οποίας οι περιφερειακές διοικήσεις λειτουργούν περισσότερο συνεργατικά με την κεντρική διοίκηση) απέδειξε για ακόμη μια φορά, με την δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη, ότι στην καλύτερη περίπτωση αφήνει ανενόχλητους τους συνδέσμους οπαδών -ακόμα και από άλλες χώρες- να εκτελούν συμβόλαια θανάτου...

(πηγή βίντεο: ΕΡΤ) 

... στη χειρότερη, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το ενδεχόμενο να τους υποθάλπουν, με τα ανταλλάγματα να είναι και οικονομικά και εκλογικά.

Πριν κλείσω το μήνυμα μου αυτό, σάς αφήνω και μια σκέψη μου. Εσείς μπορεί να θέλετε πράγματι να αντιμετωπίσετε το φαινόμενο της οπαδικής βίας και εγκληματικότητας. Τους ιθύνοντες της παράταξης σας, τους ρωτήσατε αν έχουν πράγματι τον ίδιο σκοπό; Ή μήπως σας προσέγγισαν για να εργαλειοποιήσουν την αγάπη που υπάρχει για εσάς και την οικογένειά σας;

Και επιπλέον, σκεφτείτε προσωπικότητες που κέρδισαν μια θέση στην ενεργό πολιτική, λόγω τιμής, ηθικού αγώνα ή ακόμα και εν ονόματι μιας κοινωνικής ομάδας που τελεί υπό πίεση, όπως το αναπηρικό κίνημα. Όσα ονόματα μπορώ να φέρω στον νου μου, παροπλίστηκαν γρήγορα από τις ηγεσίες των κομμάτων τους ή δεν έχουν παράξει μέχρι σήμερα κάποιο αξιοσημείωτο έργο υπέρ των πολιτών που εκπροσωπούν - κυρίαρχο και σύγχρονο είναι το παράδειγμα του ευρωβουλευτή Στέλιου Κυμπουρόπουλου.

Ελπίζω - γιατί όχι; - να διαβάσετε κάποια στιγμή αυτό το σχετικά μακροσκελές μήνυμα και θα χαρώ να ακούσω την απάντηση σας, η οποία (αν υπάρξει) θα φιλοξενηθεί από το Headhunter σε ξεχωριστή δημοσίευση.

Ο γράφων, 

Αποστόλης Λάλος, διαχειριστής του ιστολογίου «Headhunter».

Κιβωτός του Κόσμου: φως σε μία υπόθεση - βαβέλ

Από τις 17 Νοεμβρίου 2022, οι τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων, καθώς και τα υπόλοιπα Μ.Μ.Ε., ξεκίνησαν να ασχολούνται με ένα ζήτημα που χαρακτήρισαν πολύκροτο. Αφορούσε ένα σύνολο εκπεφρασμένων καταγγελιών πρώην τροφίμων της Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης «Κιβωτός του Κόσμου», κυρίως για ασέλγεια και σωματική κακοποίηση. 

Ωστόσο λίγοι είναι οι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με τον βαθμό αληθείας των πληροφοριών που γίνονταν γνωστές από τα Μέσα Ενημέρωσης, πριν καν υπάρξουν καταθέσεις των εμπλεκομένων στη Δικαιοσύνη, ενώ έσπευσαν να εκφέρουν επώνυμοι και ανώνυμοι σχολιαστές αρνητική ως και υβριστική γνώμη για τον ιδρυτή και - πρώην, πια - διευθυντή της δομής, πατέρα Αντώνιο Παπανικολάου, καθώς και για τη σύζυγό του, πρεσβυτέρα Σταματία Περγαντή.

(η συνέντευξη Αντωνίου και Σταματίας Περγαντή στον Απόστολο Μαγγηριάδη, που σχολιάστηκε ιδιαιτέρως στα κοινωνικά δίκτυα, 18 Νοεμβρίου 2022, πηγή: newsbomb.gr)

Ακόμα λιγότεροι, δε, διέκριναν τον πιθανό κυβερνητικό δάκτυλο πίσω από την επίθεση στους δύο προαναφερθέντες.

Μετά από τόσους μήνες ερευνών (αν υποθέσουμε ότι έγιναν), μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ποια είναι η αλήθεια σχετικά με την «Κιβωτό του Κόσμου» και τις καταγγελίες εις βάρος των υπευθύνων της οργάνωσης; Η συνέχεια, ακριβώς παρακάτω...

Για ένα κτίριο αδειανό, για μιαν... Κιβωτό

Η πρώτη καταγγελία εναντίον στελέχους στην αρχή, εν συνεχεία εναντίον του πατρός Αντωνίου για ασέλγεια, έγινε από 17χρονο πρώην τρόφιμο της δομής Κολωνού και γνωστοποιήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2022, σχεδόν ταυτόχρονα με την καταγγελία 15χρονου παιδιού που διαβιούσε στην δομή Βόλου. 

Αυτές οι δύο καταγγελίες αποτέλεσαν τον λόγο για τον οποίο ο Ε.Φ.Κ.Α. απέσυρε εκείνη την ημέρα διάταξη με την οποία παραχωρούσε ακίνητό του - μόλις δύο μήνες πριν, τον Σεπτέμβριο του 2022 -  στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος, στην «Κιβωτό του Κόσμου».

Ποιος, όμως, επιθυμούσε διακαώς και απέκτησε αυτό το κτίριο; 

(φώτο: ο αντιπρόεδρος του Ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, Μιχαήλ Γουρζής)

Στις 24 Νοεμβρίου, παραχωρήθηκε η κυριότητα του κτιρίου από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων στην εταιρεία ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή. Το περίεργο πού βρίσκεται, ωστόσο; Ότι πίσω από την εταιρεία αυτή βρίσκεται ο πεθερός του νυν υπουργού Εξωτερικών, του Γιώργου Γεραπετρίτη. Ο Μιχαήλ Γουρζής. Μοιάζει (και) κυβερνητικό, λοιπόν, το ενδιαφέρον στην υπόθεση.

Μήπως οι δύο καταγγελίες για τις οποίες μιλήσαμε στην αρχή αυτής της ενότητας ήταν καθοδηγούμενες εξ αυτού του λόγου; Μη βιάζεστε για συμπεράσματα, έχει πολλή ακόμα ουσία η υπόθεση.

Νέο Δ.Σ. στην «Κιβωτό»

(πηγή βίντεο: skai.gr)

Οι κρατικές αρχές δεν κινήθηκαν με ρυθμό αργό, μεσογειακό, όλως παραδόξως, στο ζήτημα της «Κιβωτού του Κόσμου». Παράλληλα με τη εισαγγελική παραγγελία για διερεύνηση των καταγγελιών, αποπέμφθηκαν από το Διοικητικό Συμβούλιο της δομής όλα τα προϋπάρχοντα μέλη και διορίστηκε νέο, επταμελές συμβούλιο, υπεύθυνο για την πορεία της εφεξής. Παρατίθενται ευθύς τα μέλη αυτού και οι ιδιότητες τους, όπως δηλώθηκαν τότε επισήμως.

Αλεξάνδρα Μαρτίνου, οικονομολόγος, πρόεδρος της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί», ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου.

Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Ιωάννης Παπαδάτος, παιδίατρος, τ. διευθυντής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού».

Γιώργος Πρωτόπαπας, γενικός διευθυντής των «Παιδικών Χωριών SOS».

Έρρικα Οικονόμου, ψυχολόγος, γραμματέας «Φίλων του "Θεοτόκος" - Μαζί για το Παιδί».

Ανδρέας Ζομπανάκης, οικονομολόγος, πρόεδρος του Κέντρου Ειδικών Ατόμων «Η Χαρά».

Κωνσταντίνος Γλούμης-Ατσαλάκης, δικηγόρος, διευθυντής Γραφείου υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Εκ πρώτης όψεως, μιλάμε για πρόσωπα υπεράνω υποψίας, που μπορεί να προσφέρουν ένα μέλλον μακριά από κακοποιήσεις, για το σύνολο των ανηλίκων. Έχουν έτσι, όμως, τα πράγματα; Ή το ενδιαφέρον βρίσκεται κάπου αλλού;

Κουνιάδος (σ.σ. αδελφός του συζύγου) της σημερινής προέδρου της οργάνωσης είναι ο διορισμένος πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους, εφοπλιστής Αθανάσιος Μαρτίνος. Του οποίου οι σχέσεις με τον Πρωθυπουργό είναι άριστες. 

(φώτο: ο Αθανάσιος Μαρτίνος, κατά την ορκομωσία του ως πολιτικού διοικητή του Αγίου Όρους, στα δεξιά της φωτογραφίας, με κόκκινη γραβάτα)

Οι κ.κ. Οικονόμου και Ζομπανάκης συνεργάζονται, μέσω των οργανώσεών τους, με την Ένωση «Μαζί για το Παιδί», που διευθύνει η κα Αλεξάνδρα Μαρτίνου. Με τον κο Γλούμη - Ατσαλάκη να είναι σε διευθυντική θέση υπουργείου, η πλειονότητα των μελών βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Πρωθυπουργού, ο οποίος, σύμφωνα με την έγκριτη οικονομική ιστοσελίδα newmoney.gr, άσκησε έντονη πίεση ειδικά για την τοποθέτηση της Μαρτίνου ως προέδρου στο Δ.Σ. της «Κιβωτού».

(φώτο: η Αλεξάνδρα Μαρτίνου)

Κυβερνητικός, πλέον, ο έλεγχος μίας ανεξάρτητης οργάνωσης κοινωνικού ενδιαφέροντος και των οικονομικών της, τα οποία θα δείτε ευθύς αμέσως. Κοινώς, στόχος επετεύχθη.

Η ενοχοποίηση για τις χορηγίες...

Ειδικά μετά την τοποθέτηση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, ακούγονταν όλο και περισσότερο αναφορές σε οικονομικά εγκλήματα και όχι με τόση ένταση σε σεξουαλικά. 

(πηγή βίντεο: skai.gr)

Μεταφέρουμε από σχετικό άρθρο της Huffington Post Greece, πληροφορίες σχετικά με τα οικονομικά δεδομένα ενός οργανισμού που ουδέποτε είχε εμπλακεί ως τότε σε σκάνδαλα διαφθοράς:

«Ειδικότερα, η Κιβωτός του Κόσμου φέρεται να είχε:

– 90 εκατομμύρια έσοδα από χορηγίες από το 2007 έως το 2022

– Ετήσιο πλεόνασμα έως 1 εκατομμύριο

– Αποθεματικό 10 εκατομμύρια

– Κινητή περιουσία 7 εκατομμύρια

– Ακριβά οχήματα».

Τα έσοδα από χορηγίες δεν αποτελούν υπέρογκο ποσό και δη σε βάθος δεκαπενταετίας, όπως παρουσιάστηκε σε πλήθος Μέσων Ενημέρωσης. Με απλή αναγωγή, προκύπτουν χορηγίες 6 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, που αν διαιρεθούν για τις ανάγκες των 12 δομών του οργανισμού, προκύπτει για κάθε δομή ετησίως το ποσό των 500.000 ευρώ, για την κάλυψη λειτουργικών εξόδων, εξόδων σίτισης των τροφίμων της εκάστοτε δομής και καταβολής μισθών στο προσωπικό. 

Τα υπόλοιπα, ωστόσο, φαίνεται πως αποτέλεσαν βασικό λόγο για τον οποίον ο 17χρονος καταγγέλλων, από τη δομή Κολωνού, μαρτυρούσε στην κάμερα του Alpha και στην εκπομπή «Super Κατερίνα», πως ο πατέρας Αντώνιος «δεν ήταν άγιος, αλλά επαγγελματίας». 

... και καταθέσεις που άλλαξαν άρδην ή αντικρούστηκαν

Τα οικονομικά δεδομένα είναι αυτά. Τι συνέβη, όμως, με τις κατηγορίες περί κακοποιήσεων;

Αφενός, ο 24χρονος σήμερα Ελλάδιος, ο οποίος είχε κατηγορήσει  στις 7 Δεκεμβρίου 2022, μέσω της εκπομπής του Νίκου Ευαγγελάτου, «Live News», τον Αντώνιο για σωματική κακοποίηση, έκανε στροφή 180 μοιρών και ζήτησε στα τέλη Ιανουαρίου 2023 δημοσίως συγγνώμη, μερικές εβδομάδες πριν αποκαλυφθεί η εμπλοκή του σε υπόθεση μαστροπείας, με θύματα δύο κορίτσια που διέμεναν στο Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο της Νέας Σμύρνης.

(ο Ελλάδιος ανασκευάζει όσα είπε στον Νίκο Ευαγγελάτο, κατηγορώντας αυτόν και την εκπομπή του για χρηματισμό, 31 Ιανουαρίου 2023, πηγή βίντεο: Ekklisia Online News)

Όσο για τον 19χρονο καταγγέλλοντα, δεν μετρούν μόνο οι περί του αντιθέτου καταθέσεις τουλάχιστον 5 φιλοξενουμένων της οργάνωσης στη Δικαιοσύνη - ενός εξ αυτών και στην τηλεόραση, ο λόγος για τον Τσαμπίκο Λούτσα - αλλά και το γεγονός ότι η πλευρά της υπεράσπισης προσκόμισε βιντεοληπτικό υλικό που αποδείκνυε ότι ο φερόμενος ως θύμα ασέλγειας δεν βρισκόταν καν στο ίδιο μέρος με τον φερόμενο ως βιαστή του, την ώρα και μέρα που ο πρώτος ανέφερε στην κατάθεσή του. 

(ο Τσαμπίκος Λούτσα, σε τηλεοπτική του εμφάνιση στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα, 24 Νοεμβρίου 2022, πηγή: Newsbomb Website)

Μέρος του υλικού αυτού, προβλήθηκε κι από την εκπομπή «Τ-Live», στις αρχές Απριλίου 2023 - δείτε περισσότερα ΕΔΩ.

Οι υπόλοιπες δεν έχουν διερευνηθεί περαιτέρω από τη Δικαιοσύνη. Τελικώς, ο πατέρας Αντώνιος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, στις 30 Ιουνίου 2023 - ελπίζω να μην το διαβάζετε πρώτη φορά στο ιστολόγιό μας.

(πηγή βίντεο: newsit.gr)

Τι να πιστέψουμε τελικά; 

Το μεν πρώτο, ότι χωρίς αμφιβολία υπήρχε κυβερνητική εμπλοκή στην προσπάθεια σπίλωσης του πατρός Αντωνίου και των συνεργατών του στην «Κιβωτό», για την αποκόμιση από συγκεκριμένα συμφέροντα των κερδών της οργάνωσης. 

Το δε άλλο, ότι για να πειστεί η κοινή γνώμη για το ειδεχθές της προσωπικότητας του πατρός Αντωνίου και της πρεσβυτέρας, έπρεπε να υπάρχουν και πειστικές, ως ανατριχιαστικές ακόμα, καταγγελίες περί ασέλγειας, βιασμού κλπ., ακόμα κι αν δεν έλαβαν χώρα τα υπό περιγραφή περιστατικά. 

Αυτές οι καταγγελίες θα έκρυβαν το πραγματικό κίνητρο πίσω από την έντονη επιθυμία της πρώην υφυπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων, Δόμνας Μιχαηλίδου, να επιβληθεί στη λειτουργία οργανώσεων προστασίας παιδιών, το οποίο έχετε καταλάβει διαβάζοντας τις πρώτες ενότητες. Παρόμοιες κινήσεις είδαμε να λαμβάνουν χώρα εις βάρος και της οργάνωσης «Το Χαμόγελο του Παιδιού», τον Δεκέμβριο του 2022, που τελικά δεν προχώρησαν.

Κάτι που πρέπει να κρατήσουμε από αυτή την υπόθεση, έστω αυτή την ειδησεογραφική κατασκευή, είναι το εξής: να προσέχουμε τι βλέπουμε και γιατί το βλέπουμε. Όταν ένα γεγονός κατακλύζει επί μέρες, εβδομάδες ή και μήνες τα Μέσα Ενημέρωσης, ή είναι απόλυτα αληθή όσα λέγονται, ή... κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας - σοφός ο Σαίξπηρ όταν έγραφε τον Άμλετ. 

Και τότε, πρέπει αυτό να αναζητηθεί πολύ προσεκτικά.